Een jongen vertelt wat het betekent om een vader met het syndroom van Down te hebben: zijn woorden openen de ogen
Hoewel we diversiteit proberen te communiceren als een rijkdom in plaats van een beperking of een handicap, zijn er nog steeds contexten die verbijstering opwekken en twijfels oproepen door de veranderingen van de tijd. Het syndroom van Down vertegenwoordigt een van deze contexten, die acceptatie en aanpassing vereisen van de kant van de ouders die een persoon met deze genetische aanleg ter wereld brengen.
Denk maar eens aan wat het betekent om geboren te worden uit een ouder met "trisomie 21". Een concreet voorbeeld is Sader Issa, een jonge Syrische man wiens vader het syndroom van Down heeft en die de ervaring deelde om op te groeien in een "speciaal" gezin.
via Dentalreach
Net als veel andere kinderen voedde zijn vader Jad hem op met sereniteit en geluk, steunde hem zowel financieel als emotioneel en gaf hem alle mogelijke genegenheid.
Hij wilde dat zijn zoon een goede opleiding zou krijgen, dus werkte hij hard en spaarde geld zodat Sader naar de universiteit kon gaan. Dankzij zijn harde werk en toewijding kon zijn zoon zijn doelen bereiken. Tegenwoordig is Sader een gerenommeerde tandarts in Syrië. Hij werd voortdurend geïnspireerd door zijn geweldige vader.
Ondanks de bijzondere omstandigheden spreekt Sader met absolute sereniteit over zijn jeugd en adolescentie en beschrijft hij een gezin vol vreugde, liefde en wederzijdse steun. "Dankzij hem ontwikkelde ik een emotionele kracht waardoor ik alles kon bereiken wat ik wilde bereiken. Als ik een vader moest kiezen, zou ik er niet aan twijfelen: ik zou hem kiezen", aldus Sader.
Evenzo is Sader er trots op een ouder te hebben gehad die altijd aanwezig was op elk moment van zijn leven en hem hielp om de man te vormen die hij nu is. Jad is een eenvoudige man die in een molen dichtbij hun huis werkt en gerespecteerd en geliefd is bij de gemeenschap.
Het verhaal van Sader zet ons aan tot denken over de ware betekenis van beperking en het concept van "normaliteit". Als de grootmoeder van de jongen had besloten Jad niet ter wereld te brengen, zou hij hier nu niet zijn leven leiden en een vader in verrukking brengen die tegen iedereen over hem praat als "de dokter".
Dit laat zien dat liefde, vaak als vanzelfsprekend en banaal beschouwd, de enige kracht is die de wereld echt beweegt. Wat vind jij?
