Ze laat haar zoon achter bij haar vriend: hij besluit hem op te voeden, ook al is hij niet de vader
In een wereld die bestaat uit waardevolle banden, klinkt het beeld van een moeder die vertrekt zonder terugkeer, een onschuldig hart achterlatend in de armen van anderen, als een raadsel van pijn en onzekerheid. Het moederschap, een symbool van onvoorwaardelijke liefde, verandert in een ongrijpbare schaduw.
Maar in dit bittere raadsel schuilt ook de veerkracht van de mens en de belangeloze liefde van volslagen vreemden die klaar staan om onderdak en bescherming te bieden: dit is wat Davyd Cesário Silva overkwam toen hij nog maar een baby van een paar maanden oud was: dit is zijn verhaal.
via Metropoles
Moisés Costa, 52 jaar, beschreef de relatie met Davyd, 25 jaar, door te stellen: "Hij is mijn zoon in mijn hart. We zijn broers volgens de documenten, maar hij is mijn zoon en mijn beste vriend. Ik doe er alles aan om voor hem te zorgen”. De jonge Davyd lijdt aan hersenverlamming, epilepsie, permanente atrofie van de ledematen en cognitieve stoornissen.
Hij werd in de eerste maanden van zijn leven achtergelaten door zijn biologische moeder in de stad Goiás, in Brazilië. Davyd werd kort na zijn geboorte door zijn moeder achtergelaten bij Moisés, die destijds haar ex-vriend was. De vrouw beweerde dat Moisés de vader van het kind was, maar een DNA-test sloot dat uit. De jongeman kan niet lopen, spreken en heeft een begrip dat gelijk is aan dat van een kind.
Moisés onthulde dat hij de zwangerschap van Davyd's moeder ontdekte toen ze al in haar vijfde maand was. Een intuïtie deed hem beseffen dat hij niet de vader van het kind kon zijn. "We bleven samen, maar ze woonde in een plattelandsdorp. Ze belde me dat ze vijf maanden zwanger was en verdween toen. Toen Davyd ongeveer twee maanden oud was, keerde ze terug en zei dat ze boodschappen moest doen en dat ze hem even zou achterlaten daar. Mijn moeder stond erop dat ze hem niet zou verlaten, maar ze kwam nooit meer terug”, vertelde hij.
Moisés zei dat het kind kort daarna ziek werd en naar het ziekenhuis werd gebracht. "Vanwege zijn frequente aanvallen en black-outs had de jongen medische zorg nodig, maar om behandeling te krijgen was een burgerlijke registratie vereist. Mijn moeder en stiefvader hebben Davyd geregistreerd om zijn leven te redden", legde hij uit.
Zijn familie was niet op de hoogte van de gezondheidstoestand van het kind. "Nadat hij ziek werd, deden artsen onderzoeken en ontdekten een ernstig hersenletsel", vervolgde hij. Ondanks dat ze als broers geregistreerd staan, beschouwt en behandelt Moisés Davyd als zijn eigen zoon.
De adoptievader zei dat de biologische moeder haar zoon in de loop van de tijd heel weinig bezocht, nooit hulp bood en geen interesse in hem toonde. Moisés legde uit dat Davyd multidisciplinaire zorg krijgt in het Dr. Henrique Santillo Rehabilitation and Readaptation Centre (CRER).
Met de hulp van de moeder van Moisés, Maria José, 72 jaar, heeft de familie altijd alles wat ze konden gedaan voor de jongen, maar vandaag hopen ze een biologisch familielid te vinden die hen kan helpen in geval van moeilijkheden: "Ik wil sereen zijn, wetende dat als mijn moeder en ik er niet zijn, Davyd niet alleen op de wereld zal zijn. Ik wil niet dat iemand hem van me wegneemt; we zullen voor hem blijven zorgen, maar ik wil er zeker van zijn dat, in onze afwezigheid, iemand anders voor hem zal zorgen".
