Hij neemt een jongen met het syndroom van Down aan: kort daarna ontvangt hij een brief van zijn moeder
Er zijn realiteiten die onder ogen moeten worden gezien, geaccepteerd en mogelijk op de beste manier moeten worden geleefd. De meesten van ons zijn zich er terdege van bewust dat we moeten werken om in ons levensonderhoud te voorzien, om in onze primaire en niet-primaire behoeften te kunnen voorzien. Het maakt deel uit van het leven, van een goed gestructureerde samenleving die van werk een van haar "pijlers" heeft gemaakt. Maar dat is niet voor iedereen zo.
Helaas zijn er naast degenen die om verschillende redenen geen baan kunnen vinden, ook hele categorieën mensen die een ander obstakel moeten overwinnen om zich een integraal onderdeel van deze wereld te voelen. Mensen met het syndroom van Down behoren hier ongetwijfeld toe, maar er zijn er ook die klaar zijn om verder te gaan dan de "verschillen" en anderen te helpen.
via Msn
Flavio Foffa, 19 jaar, is een leerling op een school die het initiatief heeft genomen om academische studie af te wisselen met werkervaring. Er worden namelijk kleine stages aangeboden om de studenten kennis te laten maken met bepaalde werkomgevingen. Maar hij is geen jongen zoals alle anderen: hij is speciaal.
Hij heeft het syndroom van Down en viel altijd op door zijn energie en vitaliteit. Een voorbeeldige leerling ondanks wat zijn moeilijkheden zouden kunnen zijn vanwege zijn "toestand". En juist daarom heeft een van zijn professoren, Vincenzo Butticè, besloten hem een prachtige kans te bieden.
De leraar is in feite ook een chef-kok die eigenaar is van een van de meest prestigieuze restaurants in Monza, Italië, Il Moro. De kans die Flavio kreeg, liet zijn moeder, Emanuela Di Nonno, stomverbaasd achter!
Ri_Ya/Pixabay - Not the actual photo
De 19-jarige kreeg de kans om in het gerenommeerde restaurant te werken, om precies te zijn in het gedeelte gewijd aan de patisserie. Flavio werd gek van blijdschap toen hij het heugelijke nieuws hoorde en nu werkt hij, al een paar weken, altijd met een glimlach op zijn gezicht en met zo'n toewijding dat hij altijd door iedereen geprezen wordt.
Zijn moeder besloot daarop een brief te schrijven naar die docent om hem oprecht te bedanken dat hij haar zoon zich zo goed had laten voelen: "Beste professor, misschien realiseert u zich niet eens wat u voor Flavio doet. Dit is waarschijnlijk normaal voor u, maar voor ons en voor onze zoon is uw gebaar iets buitengewoons! U heeft de woorden van velen die dagelijks hun mond vullen met termen als inclusie, met aandacht voor de meest kwetsbare mensen omgezet in concrete feiten".
De docent, die Emanuela's woorden zeer waardeerde, herhaalde echter dat Flavio's passie en vastberadenheid uniek zijn: "Zijn standvastigheid en zijn toewijding bewijzen, vanuit mijn oogpunt, dat er geen grenzen zijn. Als hij erin slaagt ze te overwinnen ondanks het syndroom van Down, betekent het dat we het allemaal kunnen en moeten doen". Wat vind je van dit mooie verhaal?
