"Ik ben 43 jaar, woon nog bij mijn moeder en steek thuis geen vinger uit. Waarom zou ik me daarvoor schamen?"

door Janine

26 Mei 2023

Opgroeien en zich losmaken van het gezin, volwassen worden en onafhankelijkheid zoeken is het doel van de meeste mensen. Dit is echter niet vanzelfsprekend, vooral als je geen financiële stabiliteit kunt hebben, of misschien omdat je je er niet klaar voor voelt of de juiste persoon niet kunt vinden om een gezin mee te stichten.

Dan zijn er mensen, zowel mannen als vrouwen, die het huis waar ze geboren zijn niet willen verlaten en het onmogelijke zouden doen om bij hun ouders te blijven. Het kan natuurlijk een kwestie van luiheid zijn, maar iedereen heeft zijn eigen persoonlijke motivaties. De hoofdpersoon van ons verhaal sprak bijvoorbeeld over die van haar en kwam behoorlijk overtuigend over met betrekking tot haar keuze.

via The Sun

Not the actual photo - agilemktg1 / Flickr

Jo McMillan is een 43-jarige vrouw uit Ealing, Londen, Verenigd Koninkrijk, die bekende dat ze altijd bij haar moeder, Bathaline, 73 jaar, heeft gewoond. Zonder ooit het familienest te verlaten, gaat onze hoofdpersoon door alsof ze nog een tiener is. Ze werkt natuurlijk, maar ze is nooit onafhankelijk geworden van haar moeder die thuis overal voor zorgt.

"Ik steek geen vinger uit - bekende de 43-jarige - mijn moeder kookt, wast, strijkt, maakt schoon en wil absoluut niet geholpen worden. Bij haar wonen is als verblijven in een hotel. Het klinkt als een grap, maar dat is het echt niet: ze heeft in haar leven dit soort banen gehad en ze kan niet tegen rommel. Als ik terugkom van mijn werk en moe ben - vervolgde Jo - leg ik de te wassen kleren op een stoel, wachtend op het juiste moment om ze weg te leggen, maar zij komt altijd eerst langs en legt de dingen op hun plaats".

Jo was niet altijd van plan het huis van haar moeder niet te verlaten en werkt al sinds ze 20 jaar oud was. Haar plannen waren om beroemd te worden, de wereld rond te reizen en af ​​en toe terug te keren naar haar moeder om haar op te zoeken en wat tijd met haar door te brengen, maar het leven liep anders.

"Het ging niet zoals ik als tiener had gedroomd en ik moest genoegen nemen met een baan in Londen - zei de vrouw - Veel van mijn vrienden waren in dezelfde toestand als ik en ze merkten net als ik hoe hoog de kosten van levensonderhoud is in de plaats waar we werken. Dus ik zei tegen mezelf: waarom blijf ik niet bij mijn moeder wonen? In plaats van geld uit te geven aan het huren van een appartement, draag ik bij aan de kosten in haar huis, maar verder zorgt zij voor de rest".

De vrouw zei dat ze voor dat ze de deur uit gaat altijd het bed in haar slaapkamer opmaakt en dat haar moeder haar elke dag vraagt ​​hoe laat ze terug zal zijn, zodat het eten voor haar klaar staat. "Als ik vergeet haar te vertellen wanneer ik uit eten ga, eet ik twee keer." Maar het is niet alleen het comfort dat haar overtuigt om niet weg te gaan. Terwijl ze daar blijft, houdt de vrouw haar moeder gezelschap en deze laatste voelt zich nooit alleen, om nog maar te zwijgen van het feit dat de 73-jarige haar dochter nooit heeft gevraagd om te vertrekken.

Dan rijst meer dan spontaan de vraag: is het juist dat een zoon of dochter, ook nadat hij of zij volwassen is, nog in het ouderlijk huis blijft wonen? Wat denk jij ervan?