"Verliefd, maar geen slaaf": dit paar woont in aparte huizen en onthult de voordelen van deze keuze
Als je opgroeit beleef je, leef je, verschillende levensfasen. Eenmaal volwassen is het vaak tijd om de balans een beetje op te maken: definitief prioriteiten stellen en dienovereenkomstig "naar de volgende stap" gaan. Als we het hebben over een relatie, een hecht stel, bedenken we meteen hoe we die dierbare relatie nog beter kunnen laten evolueren. Velen kiezen ervoor om de rest van hun leven samen door te brengen door te trouwen, maar andere mensen geven er gewoon de voorkeur aan om samen te wonen.
Maar de hoofdrolspelers van dit verhaal hebben hun eigen manier om de dingen te zien: ze houden van elkaar en respecteren elkaar en daarom kiezen ze ervoor om... ver bij elkaar vandaan te blijven.
via Elpais
RDNE Stock project/Pexels - Not the actual photo
Voor een stel is het bijna overduidelijk en vanzelfsprekend om op een gegeven moment hetzelfde dak te delen. Er zijn echter verschillende mensen die andere en minder voor de hand liggende paden bewandelen.
Zoals Ana Llopis, 35, en Juan Carlos Gómez, 46, die hun sentimentele relatie baseerden op een "heilige mantra": ja tegen een relatie, maar ik blijf in mijn huis en jij in het jouwe.
Hij is een astrofysicus en zij is vertaalster, ze wonen ongeveer veertig minuten van elkaar en zijn al 3 jaar samen, alleen in het weekend, en zijn niet van plan "verder te gaan" dan dat. De reden?
publicdomainpictures.net - Not the actual photo
Ze willen hun onafhankelijkheid niet opgeven en zijn er vast van overtuigd dat de individuele vrijheid op de een of andere manier moet worden "bewaard". Samenleven wordt vanuit hun standpunt gezien als een compromis dat simpelweg niet noodzakelijk is: je kunt ook in aparte en gescheiden ruimtes van elkaar houden zonder dat je hoeft te voldoen aan de wensen of behoeften van degene naast je.
En zij zijn niet de enigen die er zo over denken: een 70-jarige weduwe vond een nieuwe partner en had een krachtige uitspraak: "Ik zal op mijn 70ste nooit meer andermans ondergoed oppakken." En natuurlijk is ook zij van mening dat samenwonen een optie is, maar niet de enige manier! "Toen mijn man overleed, realiseerde ik me dat ik mijn hele leven een slaaf was geweest, zeker, er was veel liefde, maar ik was nog steeds niet helemaal vrij", voegde ze eraan toe.
Veel andere paren hebben soortgelijke verhalen gedeeld en daarom lijkt de moraal duidelijk: samenwonen is geen verplichting of een te bereiken doel. Het is eerder bedoeld voor mensen die misschien al onafhankelijk zijn en geen leegte nodig hebben om op te vullen, maar iemand om mee te delen. Wat vind jij ervan?
