"Ik hou van mijn kinderen, maar ik ben niet van plan mezelf voor hen op te offeren": de bekentenis van een moeder
Als je ouder wordt, heb je alleen nog maar oog voor je kinderen en lijkt er geen ruimte en tijd meer te zijn om aan jezelf te besteden. Het welzijn van de kleintjes wordt de prioriteit voor elke mama en papa, maar deze keuze is niet altijd de juiste. Soms loopt men daarbij het risico de eigen persoon aan de kant te zetten, het contact ermee te verliezen en het risico te lopen deze nooit meer te vinden als de kinderen volwassen zijn.
In feite zullen kinderen op een dag groot zijn, en dit is de reden waarom je je leven nooit volledig aan hen zou moeten wijden, maar momenten zou moeten nemen om je weer met jezelf te verbinden en van jezelf te houden. Dat is precies wat de vrouw in het middelpunt van dit verhaal bekende. We vertellen je over haar gedachte.
"Moeder worden betekent niet dat je je alleen aan je kind wijdt, je blijft hoe dan ook een vrouw" - woorden waarmee deze moeder begint te praten over haar toestand als ouder. We hebben vaak de neiging om, ten onrechte, te denken dat als we eenmaal ouders zijn, er geen ruimte meer zou moeten zijn voor plezier, uitstapjes met vrienden, momenten om voor onszelf te zorgen, maar niets is minder waar.
Jezelf als persoon annuleren alleen omdat de maatschappij vereist dat je alleen oog hebt voor je kinderen, oordelen over degenen die een paar uur uittrekken om iets alleen en zonder kroost op sleeptouw te doen, is buitengewoon verkeerd en je moet je niet laten beïnvloeden. "Een goede moeder zijn - vervolgt onze protagonist - betekent niet dat je alles opgeeft voor de kleintjes. Elk aspect van je leven opofferen voor hen leidt ons moeders alleen maar naar negativiteit, en we zouden zelfs wrok kunnen gaan voelen tegen dat kind dat ons van onszelf distantieerde".
Precies: aandacht aan hen besteden is zeker juist, maar laten we nooit vergeten om ook naar de andere kant van de medaille te kijken. In gedachten houdend dat we mensen zijn voordat we moeders of zelfs vaders zijn, helpt het niet alleen de direct betrokkenen, maar is het een belangrijke leerbron voor de kleintjes. Zien dat je ouders in de eerste plaats zichzelf respecteren, betekent ook leren zelfstandig verder te gaan, zonder volledig afhankelijk te zijn van volwassenen. Alleen op deze manier kunnen de kinderen, als ze eenmaal groot zijn, uitvliegen en hun leven ten volle leven. Anders loop je het risico voor altijd vastgebonden te zitten en niet de kracht te hebben om onafhankelijk te zijn.
"Moeders die zichzelf opofferen voor hun kinderen maken twee fouten - vervolgt de vrouw - Ze lopen niet alleen het risico hun onafhankelijkheid te verliezen, maar omdat ze zichzelf vanaf hun geboorte hebben uitgewist, verwachten ze op een dag hetzelfde te krijgen en willen ze elk aspect beheersen van hun leven, waardoor ze geen mogelijkheid hebben om te ademen en verder te gaan als een autonome entiteit. Laten we genieten van de dagen zoals we kunnen - vervolgde ze - zodat ze sereen zullen opgroeien en wij ook. Een gelukkige moeder is geen slechte moeder, ze is gewoon iemand die de juiste balans heeft weten te vinden tussen liefde voor zichzelf en voor haar eigen kind".
Een uitlaatklep, zo je wilt, maar ook een aanmoediging voor elke ouder, of het nu een man of een vrouw is. Jezelf niet laten annuleren door een geboorte is niet alleen de beste manier om het dagelijks leven te leiden, maar ook om een goede band met je kind op te bouwen en hem bewust te laten worden van ieders waarde.
Wat vind jij van deze gedachte? Ben je het ermee eens of vind je het noodzakelijk om je leven volledig aan je kinderen te wijden?
NB: dit verhaal is gebaseerd op echte gebeurtenissen en is geïnspireerd op een verhaal dat een van onze lezers met ons heeft gedeeld.
