Ze doet dagelijks make-up op om haar werk als vuilnisman uit te voeren, maar een bemoeizuchtige voorbijganger bekritiseert haar
In de wereld zijn er veel beroepen, allemaal verschillend van elkaar en met hun respectieve eigenaardigheden om ze te onderscheiden. Elk van hen kan worden gereguleerd door aanwijzingen over hoe je je moet gedragen en zelfs hoe je je moet kleden. Een dresscode is in feite niet ongewoon, ook al hebben niet alle beroepen er een. In ieder geval en naast eventuele uniformen die moeten worden gedragen of richtlijnen die moeten worden gevolgd, kunnen mannen en vrouwen kiezen hoe ze zich het beste kunnen kleden om zich tijdens werkuren op hun gemak te voelen en niemand mag dit in twijfel trekken. Althans in theorie.
Zoals we echter weten, heeft het leven altijd min of meer nare verrassingen voor ons in petto en een daarvan betrof de hoofdpersoon van ons verhaal. We vertellen je wat meer over haar.
via Upsocl
Paulina Carvalho is een Braziliaanse vrouw die werkt als vuilnisophaler in de stad Porto Velho en stond centraal in een verhaal dat ons aan het denken zette. Zeer aandachtig voor haar verzorging, vertelde deze moeder hoe op een gewone werkdag een vrouw naar haar toe kwam en zei: "Waarom maak je jezelf op om te werken? Je hoeft alleen maar de straat schoon te maken en al snel zal je gezicht zo vol stof zijn dat je je niet eens zult herkennen."
Directe woorden zonder enige vorm van gevoeligheid die Paulina troffen en haar tot nadenken zette. Volgens de vrouw die ze toevallig op straat tegenkwam en terwijl ze haar werk als vuilnisophaler deed, had onze hoofdpersoon zichzelf niet hoeven te verzorgen, of make-up op te doen, laat staan oorbellen te dragen of haar haren te kammen omdat ze tenslotte maar een “straatveger" was.
Een overweging die beslist negatief lijkt en die ons doet begrijpen hoe volslagen vreemden zich gerechtigd voelen om mensen te labelen en zelfs te beledigen zonder al te veel na te denken en bijna voor het pure plezier om iets te zeggen. Als je net als Paulina een passie hebt voor make-up, moet je dat niet opgeven, alleen maar omdat, volgens het algemene idee (fout als we willen), dat werk niet vereist dat je je op een bepaalde manier kleedt. Ze houdt ervan om er verzorgd uit te zien, lange oorbellen te dragen om haar gezicht te omlijsten en altijd mooi te zijn, waarom zou ze dat opgeven "vanwege" haar baan?
Juist omdat de woorden van de vrouw haar in de war brachten en zinloos leken, besloot Paulina te antwoorden: "Beste mevrouw, het feit dat ik met make-up en oorbellen werk, verandert niets aan wat ik doe. Het belangrijkste is niet dit, maar dat ik een goed mens ben en ook beleefd. Ik had op dezelfde manier kunnen reageren op uw provocaties - vervolgde ze - maar ik koos ervoor om respectvol te zijn".
Dit is tenslotte wat altijd moet gebeuren: anderen respecteren en nooit denken dat je in principe gelijk hebt. Anders bestaat het risico onbeleefd te zijn en onnodig te beledigen. Vind je ook niet?
