Meisje gaat tegen de wens van haar vader in en trouwt met een zwarte man: na 60 jaar zijn ze nog steeds samen
Liefde, huwelijk en gezin zijn begrippen waar we vaak aan denken: ze maken min of meer direct deel uit van ieders leven. Tegenwoordig zijn we echter gewend om over deze ideeën na te denken vanuit een modern gezichtspunt, gebaseerd op vrije wil. Maar het is niet altijd zo geweest: denk bijvoorbeeld aan al die huwelijken die in het verleden zijn "gearrangeerd", aan die gedwongen verbintenissen die alleen zijn aangegaan voor het gemak van twee families of die verboden liefdes omdat de twee partijen uit families kwamen die verschillende religieuze of politieke geloofsovertuigingen omarmden.
Kortom, veel dingen die tegenwoordig als vanzelfsprekend worden beschouwd, zijn dat niet altijd geweest en het zou goed zijn om er af en toe aan terug te denken, misschien door naar het verleden te kijken. Het verhaal van vandaag wil slechts een "aandenken" (letterlijk herinnerd) zijn aan de culturele vooruitgang die is geboekt.
Women's March California/ Facebook
Leon Watson en Rosina Rodriquez spelen de hoofdrol in dit enthousiaste verhaal. Hij was een marinier uit Mississippi, zij groeide op in Mexico. Het klikte meteen tussen de twee en er ontstond een sterke band tussen hen. Allemaal heel mooi en tot nu toe niets vreemds, toch? Het probleem is dat zij een blanke vrouw was, terwijl hij een donkere man was. En als je denkt dat ook dit geen noemenswaardig feit is, komt dat omdat je niet weet dat dit verhaal begon in 1949, een in sommige opzichten nogal delicate historische periode.
De twee geliefden hadden vanaf hun eerste afspraakje al een moeilijk leven: ze waren naar de bioscoop geweest en het enkele feit dat ze naast elkaar in de zaal zaten, had tot veel controverse en verontwaardiging geleid onder de aanwezigen. Dit was slechts een van de vele episodes die hun relatie ondermijnden: mensen op straat wezen naar hen, beledigden hen en veroordeelden hen elke keer dat het stel zich samen in het openbaar liet zien. Heeft deze behandeling ze gestopt?
Natuurlijk niet! Het paar had gewoon geleerd welke plaatsen en mensen het verdienden om bezocht te worden. Na een jaar vroeg Leon Rosina ten huwelijk en ze zei zonder aarzelen ja. Toen het bericht van het huwelijksaanzoek de vader van Rosina bereikte, reisde hij door heel New Mexico om haar persoonlijk te ontmoedigen.
De liefde zegevierde en in 1950 trouwde het paar in Oakland, Californië en zelfs deze gebeurtenis lag helemaal niet voor de hand: interraciale huwelijken waren pas een paar jaar eerder, in 1943, gelegaliseerd in de staat. De wet stond dus aan hun kant, maar de zielen van de meerderheid van de mensen stonden nog steeds erg afwijzend tegenover dat idee: toen het paar naar hun nieuwe huis verhuisde, waren er verschillende gezinnen die ervoor kozen de buurt te verlaten om de pasgetrouwden niet als buren te hebben.
Het paar moest een tijd leven met het onbehagen dat mensen op hen uitten als ze hen samen zagen. Rosina was zelfs bang om over haar huwelijk met een zwarte man op het werk te praten, uit angst dat het nieuws ervoor zou kunnen zorgen dat ze weggestuurd zou worden. Op een dag werd de vrouw uit pure noodzaak door bepaalde omstandigheden gedwongen haar werkgever het huis binnen te laten en kwam de waarheid aan het licht. Tot verbazing van het paar gebeurde er echter niets: Rosina hield haar baan en niemand op het werk sprak slecht over haar. Sindsdien zijn er 60 jaar verstreken en de twee geliefden zijn nog meer verenigd dan ooit!
Dit verhaal herinnert ons er echter aan dat er natuurlijke krachten zijn, zoals liefde, die door geen enkele wet, gewoonte of geloof door de mens opgelegd kunnen worden. Wat vind jij van dit suggestieve verhaal?
