Familie voedt twee jaar lang een huisdier op en ontdekt dan dat het geen hond is (+VIDEO)
Honden zijn uitzonderlijke wezens die weten hoe ze veel liefde en gezelschap kunnen geven binnen gezinnen, ongeacht tot welk ras ze behoren: van kleine chihuahua's tot gigantische Molossers, tot fascinerende kruisingen, het is ongetwijfeld een plezier om een puppy groot te brengen. Natuurlijk is het moeilijk om alle hondenrassen te kennen, tenzij je een diploma Diergeneeskunde hebt.
Eén familie geloofde echter dat ze van wat leek op een Tibetaanse Mastiff aan het opvoeden waren, of op zijn minst een kruising met dit zeer grote ras, om na twee jaar liefde en zorg te ontdekken dat het gigantische dier helemaal geen hond was.
via Mirror
De vrouw die het vond, genaamd Su Yun, nam het dier mee naar huis naar haar dorp in Yunnan, in China. Het eerste teken dat de familie achterdochtig maakte, was het gewicht: een Tibetaanse Mastiff kan 150 kilo wegen, maar na een paar jaar woog de "puppy" ruim 250 kilo. Een andere zeer vreemde aanwijzing kwam toen het dier op zijn achterpoten begon te lopen, terwijl de voorpoten vrij scherpe nagels hadden.
Bovendien had de "hond" altijd honger: "Elke dag at hij een doos fruit en twee emmers noedels", zei Su Yun. De grootte, de eetlust en het postuur brachten de vrouw ertoe te denken dat haar "puppy" helemaal geen hond was.
Geïntimideerd door zijn steeds grotere omvang, besloot de vrouw de autoriteiten te bellen om erachter te komen of haar huisdier wel een eeuwig hongerige grote hond was. Bij hun aankomst bevestigden de autoriteiten het vermoeden van de vrouw dat ze al twee jaar een Aziatische zwarte beer grootbracht.
Deze dieren, een beschermde diersoort in China, worden vaak voor enorme sommen geld op de zwarte markt verkocht en op verschillende manieren uitgebuit. Gelukkig was het lot van deze beer verre van onheilspellend: na twee jaar liefde en zorg van de nietsvermoedende familie werd het dier opgevangen door het Yunnan Wildlife Recovery Center.
Ondanks de volgzaamheid binnen de familie, was het personeel dat verantwoordelijk was voor het herstel nogal bang voor de grootte van de beer, dus besloten ze hem te verdoven voordat ze verder gingen met de overplaatsing.
Gelukkig is alles goed gegaan en leeft de jonge beer vandaag vrij en gelukkig in het natuurgebied waar hij werd vrijgelaten.
