Hij kijkt om zich heen en is verdrietig omdat zijn ouders niet bij hem zijn: hij verandert van gezichtsuitdrukking zodra hij ze ziet
Een kind opvoeden betekent niet alleen dat het hem in de praktijk nooit aan iets zal ontbreken. Natuurlijk zijn eten, school, een dak en alles wat nodig is om sereen op te groeien belangrijk, maar aandacht op emotioneel en sentimenteel vlak is net zo fundamenteel. Daarom moet je altijd wat tijd vrijmaken om aan de kleintjes te besteden, zodat ze zich niet alleen voelen.
Het bewijs hiervan is dit verhaal, dat aantoont hoe belangrijk de fysieke aanwezigheid van ouders is om het leven met een glimlach op je gezicht tegemoet te treden. We vertellen je wat er is gebeurd.
via Reddit
In een korte clip die door gebruiker @FuturisticFighting op Reddit is geplaatst, zien we het moment waarop een groep kinderen zich op school verzamelt tijdens de promotieceremonie. Een heel belangrijk moment dat de overgang markeert van het ene opleidingsjaar naar het andere en waarop je hoopt dat dierbaren aan je zijde zullen staan. Op de beelden zien we echter een kind dat in een blauwe toga door de hal loopt om zijn zitplaats te bereiken, maar hij is verre van gelukkig.
Rondkijkend had de jongen zijn ouders in de menigte namelijk niet gezien en zijn gezicht was diep bedroefd. Toen hij zat, keek hij weer om zich heen en toen veranderde er iets. Zijn mama en papa waren er, alleen had hij ze niet meteen gezien, waardoor zijn gezichtsuitdrukking compleet veranderde. Zijn gezicht klaart op en hij begroet hen, stralend en lachend, zich er inmiddels van bewust dat hij niet alleen is, maar dat hij de belangrijkste mensen in zijn leven aan zijn zijde heeft.
De clip ging het web rond en wekte veel lieve reacties op. Velen spraken zich uit voor deze ouders die met een heel klein gebaar hun zoon een moment van groot geluk konden bezorgen. "Het belang van aanwezig zijn bij evenementen waar kinderen bij betrokken zijn staat buiten kijf - schrijft een gebruiker - Je moet ze nooit alleen laten, daar worden ze verdrietig en onzeker van en dat is niet goed".
Weer een ander wijst erop hoezeer hij dit tijdens zijn jeugd heeft gemist en hoeveel hij op alle mogelijke manieren probeert precies het tegenovergestelde te doen. "Wat het evenement ook is, zorg dat je erbij bent - schrijft iemand - Vergeet je werk, je baas, de verplichtingen, de kinderen zijn belangrijker. Voor hen is het erg belangrijk om referentiefiguren naast zich te hebben, zelfs als ze zichzelf in zeer kleine situaties bevinden”. De auteur van het bericht en de vele gebruikers die soortgelijke opmerkingen hebben achtergelaten, hebben natuurlijk gelijk.
Er zijn veel verplichtingen in het leven, het heeft geen zin om het te ontkennen, maar kinderen zijn te belangrijk en voor hen zorgen, zelfs met deze kleine gebaren, is iets dat op geen enkele manier mag worden verwaarloosd. Vind je ook niet?
