"Ik heb 8 jaar van mijn leven doorgebracht en ik heb er alles aan gedaan om een baby te krijgen: nu zou ik terug willen”
Veel stellen delen de wens om een baby te krijgen. Er zijn echter mensen die zo'n droom gemakkelijk kunnen realiseren en degenen die integendeel lang wachten op een gelukkige zwangerschap. Voor deze laatsten mag de hoop nooit vervagen om naar het doel te streven. Hoewel het wachten en het verstrijken van de tijd soms vermoeiend zijn, is het geluk onbeschrijfelijk als je erin slaagt en dan de pasgeboren baby in je armen neemt.
Iets waar de vrouw over wie we je over willen vertellen op hoopte en vast in geloofde. Het is alleen jammer dat het niet helemaal ging zoals ze had gehoopt. Laten we samen kijken waarom.
via Daily Mail
In een lange bekentenis vertelde de vrouw, die ervoor koos haar echte naam niet te onthullen maar Alice Mann als pseudoniem te gebruiken, over haar opvoedingservaring. Ze had altijd de wens om een baby te krijgen, en daarom besloot ze op 36-jarige leeftijd haar eicellen in te vriezen in afwachting van de juiste partner om een gezin mee te stichten.
Tussen verschillende pogingen met anonieme donoren, lang wachten en veel geïnvesteerd geld, ontmoette ze pas na haar 40e de juiste persoon en, instemmend met de kinderwens, begonnen ze met verschillende tests. Het duurde vele jaren voordat het lukte, maar uiteindelijk arriveerde de baby.
"Ik kon het niet geloven - zei de vrouw - eindelijk was hij bij ons en we konden niet gelukkiger zijn dan dat". Jammer dat we kort daarna een heel andere weg insloegen. "Toen ik hem voor de eerste keer omhelsde, ervoer ik geen sterke gevoelens, zoals ik vaak had horen zeggen, maar ik was heel blij hem na zo’n lange tijd bij me te hebben - vervolgde Alice - Na ongeveer een maand was dat gevoel van vreugde verdwenen en wilde ik niets liever dan terugkeren. Mijn grootste droom was veranderd in een nachtmerrie en dat gold ook voor mijn partner."
Dus van hetgeen ze het meest wilde in de wereld, werd moeder worden het ergste dat haar kon overkomen. Misschien had ze niet elk aspect van het leven als ouder overwogen, misschien kon ze niet goed omgaan met het gebrek aan slaap, of misschien waren er tal van andere factoren in het spel, feit is dat Alice er alles aan zou hebben gedaan om op haar schreden terug te keren.
"Ik wilde een kind - vertelde ze - ik wilde het zo graag dat ik niet elk aspect van deze nieuwigheid in overweging nam en nu voel ik me slecht en voel ik me schuldig omdat ik geen positieve gevoelens voor hem kan hebben en omdat er zoveel andere mensen zijn die in mijn schoenen zouden willen staan, maar de kans niet krijgen. Dat gold ook voor mij - vervolgde de vrouw - maar nu niet meer en het spijt me dat ik niet de moeder ben die hij verdient".
Het is niet gezegd dat deze moeder niet meer van haar kind houdt, wat zeker is, is dat ze een heel moeilijk moment in haar leven doormaakt. Laten we hopen dat het verstrijken van de tijd haar de kans geeft om wat rust te vinden en te genieten van haar gewenste kind.
