“Ik heb spijt dat ik moeder ben geworden: ik kan er niet meer tegen”
De levenscyclus voorziet erin dat op een bepaald moment en voor degenen die dat willen, de tijd komt om een kind op de wereld te zetten. Het 9 maanden in je baarmoeder dragen en het dan geboren zien worden, lachend en groeiend in je armen, is een van de mooiste dingen ter wereld. Jammer echter dat het dagelijks leven met een kleintje niet alleen uit positieve dingen bestaat, maar ook uit veel opofferingen.
Deze moeder weet er alles van, ze heeft besloten het te bekennen en ook stoom af te blazen in een post op Mumsnet. We vertellen je wat meer over haar.
via Mumsnet
"Ik denk dat dit de grootste fout van mijn leven is" - een titel die meteen heel duidelijk lijkt. Deze moeder heeft ervoor gekozen om, zonder er omheen te draaien, alle malaise die in haar is gegroeid "vanwege" de geboorte van haar kind, te laten zien. Iets wat je aan het denken zet, want je hoort zelden over een moeder die zich zo uit, we zijn tenslotte gewend aan vrouwen die er alles aan doen om de zaken op orde te houden, voor de kinderen te zorgen en, voor degenen die werken, hun baan voort te zetten.
Veel van deze vrouwen hebben een partner en een gezin waarop ze kunnen rekenen, maar als die er niet zijn, hoe kun je dan niet volledig overweldigd worden door allerlei taken en voorkomen dat je zulke dingen denkt? Er is geen zeker antwoord op, iedereen heeft zijn eigen antwoord en probeert de juiste weg te vinden. Deze vrouw lijkt er niet in te zijn geslaagd en zocht bijna troost bij degenen die, net als zij, dezelfde dingen hadden kunnen ervaren.
Melimama/Wikimedia - Not the actual photo
"Ik kan het niet meer aan. Ik heb geen leven - zo is te lezen in de post - Mijn dagelijks leven is nu dit: wakker worden om 6 uur en naar het werk gaan. Als ik klaar ben moet ik rennen om het kind van de kleuterschool op te halen. Ik ga terug naar huis en moet een manier vinden om hem 2 uur te vermaken, dan een bad nemen en hem naar bed brengen. Vanaf dat moment heb ik maar 45 minuten voor mezelf waarin ik alles moet doen, waarna hij weer wakker wordt en het even duurt voordat hij weer in slaap valt. Ik gun mezelf 2 uur slaap, dan wordt hij wakker en dan duurt het lang voordat ik weer in slaap val. Weer 4 uur slapen en de wekker gaat. Op dat moment beginnen we weer helemaal opnieuw".
Een routine die druk lijkt uit te oefenen op de moeder, waardoor ze zich niet in staat voelt om dergelijke ritmes vol te houden en vooral dat ze zich geen individu meer kan voelen buiten haar kind.
Michael Sauers/Flickr - Not the actual photo
Sommige gebruikers hebben haar “roep om hulp" gelezen en hebben besloten een opmerking achter te laten: "Een kind opvoeden is niet gemakkelijk en als je alleen bent, is het nog moeilijker. Het verbaast me niet dat je uitgeput bent en het gebrek aan slaap draagt hier ook aan bij, maar het zal niet altijd zo zijn - schrijft iemand - Het zal geweldig worden en je leven zal niet hetzelfde zijn". Een ander bericht zegt: "Probeer je werkgever te vragen om minder te werken, het kan je helpen je tijd te beheren en beter te slapen" - en nogmaals - "Toen mijn zoon klein was, en ondanks dat ik een partner had om op te vertrouwen, huilde ik altijd, maar ik kan je verzekeren dat het echt voorbij gaat, en de slaap keert terug."
Allemaal bemoedigende woorden om deze moeder zich een beetje beter te laten voelen en misschien aan het denken te zetten. Het is niet gezegd dat ze de kleine niet kan uitstaan, ze zou gewoon zo moe kunnen zijn dat ze de touwtjes van haar leven niet meer in handen kan houden en denkt dat alleen hij het probleem is.
Welk advies zou je geven aan moeders die zich in dezelfde situatie bevinden?
