"Ik vroeg om opslag en het werd geweigerd: toen ik ontslag nam, bood de werkgever me het dubbele aan"
Werken is noodzakelijk en niemand van ons kan er omheen. Het is niet alleen een kwestie van financiën en overleven, maar het is ook een manier om je nuttig te voelen en betrokken te zijn. Werken moet natuurlijk ook praktische feedback hebben en het zou mooi zijn als we in elke sector beloond zouden worden voor wat we doen en er wat meer meritocratie zou zijn.
Helaas is dit niet altijd het geval en soms worden mensen het beu om altijd verankerd te zijn aan dezelfde rol en, laten we eerlijk zijn, aan hetzelfde salaris. Daarom zoeken we naar de beste manier om een grote sprong te maken en vragen we misschien of er een mogelijkheid is voor promotie. Precies wat de man over wie we je willen vertellen deed.
via Reddit
Hij, sinds 3 jaar werknemer van hetzelfde bedrijf, had nog nooit een carrièrespurt gehad, dus hij vond het gepast om het te vragen. In een lang bericht op Reddit vertelde de auteur hoe de kwestie zich ontvouwde. "Ik ben 3 jaar geleden door dit bedrijf ingehuurd, ik hou me bezig met de verkoopsector en ik heb nog nooit een klacht gehad - schrijft hij - ik heb altijd een groot aantal klanten gehad en iedereen was altijd tevreden met wat ik aanbood". Daarom zou je verwachten dat zijn superieuren hem een bonus of zelfs een kleine verhoging zouden hebben gegeven, maar die kwam nooit.
Zijn salaris bedroeg ongeveer 56.000 euro per jaar, een zeer respectabel bedrag, maar als je werk foutloos is en het bedrijf veel winst oplevert, is het ook goed dat je een extra erkenning krijgt, maar niet in dit geval of zelfs niet nadat hij het meerdere keren had gevraagd. Dus toen hij een aantrekkelijk aanbod van zo'n €100.000 per jaar kreeg van een ander bedrijf, besloot hij ontslag te nemen. Pas toen “merkten” de managers hem op.
"Toen ik hen vertelde dat ik wegging, hebben ze meteen actie ondernomen - schrijft de man - Er werd zelfs contact opgenomen met de CEO en in slechts 10 minuten kwam er een nieuw aanbod voor mij. Een aanzienlijke jaarlijkse salarisverhoging die me op meer dan 70.000 euro zou brengen en een bonus van 30.000. Precies het equivalent van de concurrent, maar ik weigerde".
Geen van zijn werkgevers had misschien een negatieve reactie verwacht van een werknemer die altijd loyaal was geweest en in drie jaar geen problemen had veroorzaakt, maar, zoals hij zelf opmerkte, als ze dit een moment eerder hadden overwogen en ze niet alleen zeiden dat ze "een goed woordje zouden doen" voor de toekomst, zou een van hun beste medewerkers niet vertrekken.
Dit is immers precies het probleem van veel bedrijven: ervan uitgaande dat werknemers niet in staat en in de juiste positie zijn om te besluiten ontslag te nemen. Maar dat is niet zo. Als een vrouw of een man goed is in zijn of haar werk, kunnen we er zeker van zijn dat ze vroeg of laat om zich heen zullen kijken en proberen de beste kans te grijpen.
Zou jij in zijn schoenen het nieuwe voorstel hebben aanvaard of zou je precies zoals hem gehandeld hebben?
