Elke ochtend om 5 uur verkoopt deze jongen brood op straat: "Ik help mijn moeder haar eigen bakkerij te openen"
We zijn gewend te horen van ouders die alles zouden doen om een kind rust en vreugde te geven. Er zijn mensen die grote offers brengen en veel dingen opgeven om hen een betere toekomst te garanderen, maar soms zijn het de kinderen die dit doen. Het is natuurlijk iets dat minder vaak voorkomt, en misschien is dit precies de reden waarom we verbaasd zijn en naar deze jongeren kijken met ogen vol bewondering.
Daniel is een van hen omdat hij, ondanks zijn jonge leeftijd, het verlangen om nieuwe ervaringen op te doen en plezier te maken, besloot prioriteit te geven aan zijn plicht en iets speciaals wilde doen om zijn moeder de sterke liefde die hij voor haar heeft te laten zien.
Daniel is een 18-jarige jongen die elke ochtend om 5 uur wakker wordt om een gebaar van altruïsme en liefde te maken naar een voor hem heel belangrijk persoon: zijn moeder. De vrouw, werkzaam in de schoonmaaksector, heeft altijd de droom gehad om haar eigen bakkerij te openen. Een wens die ze niet kon vervullen omdat haar salaris en het pensioen van haar man haar niet toestonden grote uitgaven te doen. Zich bewust van dit alles, keek de zoon niet de andere kant op, door door te gaan alsof het hem niet aanging, maar hij reikt een hand toe naar de persoon die hem het leven had geschonken.
Terwijl andere jonge mensen nadachten over plezier maken, zette hij elke ochtend de wekker en ging rond zes uur naar buiten met een kar vol brood gemaakt door zijn moeder om het te verkopen en het geld te sparen dat nodig was om het familiebedrijf te starten. Een gebaar van altruïsme dat zijn ouders, zijn moeder in het bijzonder, en ook degenen die ervan hoorden, ontroerde.
"Mijn doel is om mijn moeder te helpen en haar te geven wat ze het liefste wenst: een eigen bakkerij waar ze zich het beste kan uiten en kan doen wat ze wil" - zo beschreef Daniel zijn acties en zijn toewijding. En dankzij dit alles kon het gezin na verloop van tijd het bedrijf opzetten en een klein stukje land op hun eigendom bezetten.
De liefde van een ouder wordt als vanzelfsprekend beschouwd, dat weten we, en ook die van een kind, maar het is niet gezegd dat deze al het mogelijke doet om het te tonen en vooral dat hij offers brengt om diegene te helpen die hem op de wereld heeft gezet. Veel jonge mensen denken dat hen alles verschuldigd is, tenminste totdat men onafhankelijk is, of dat ouders superhelden zijn zonder problemen of onzekerheden. Maar dit is niet het geval en misschien begreep Daniël het, tot het punt dat hij ervoor koos zijn moeder een geschenk te geven, haar de grootste glimlach ter wereld te geven.
We wensen hem veel succes voor de toekomst.
