Ze onthult aan haar dochter dat ze een hekel had aan de periode van de zwangerschap: "Was het verkeerd om haar dat te vertellen?"
Een kinderwens hebben en zwanger zijn brengt mooie verschillen met zich mee: het ene is het verlangen naar het moederschap, het andere is het omgaan met de zwangerschap en alle symptomen die daarop volgen. Er zijn vrouwen die een hekel hebben aan dit proces, terwijl anderen er enthousiast over lijken. Er is in deze gevallen geen "goed of fout", omdat het gewoon afhangt van verschillende ervaringen, beleefd door verschillende personen. Een vrouw bevond zich bijvoorbeeld in moeilijkheden nadat ze aan haar dochter, een 28-jarige vrouw, had bekend dat ze haar zwangerschap niet sereen had doorstaan. De bekentenis was niet bedoeld om te impliceren dat de dochter niet gewenst was, maar dat die 9 maanden en de bevalling zelf bijzonder vermoeiend voor haar waren geweest. De dochter begreep het echter niet op deze manier.
via Reddit
Deze moeder had twee zwangerschappen, een dochter, die nu 28 jaar oud is, en een zoon; beide waren gewilde en gewenste kinderen, maar dit betekent niet dat haar zwangerschappen aangenaam waren. Jaren later is haar dochter zwanger en ze is enorm enthousiast om moeder te worden. Nog voor de bevalling heeft ze de eerste essentiële kleding en producten gekocht en deelt ze vaak elk interessant moment van haar zwangerschap met haar moeder. Diezelfde moeder meldde dat ze een geweldige relatie had met haar dochter en nooit problemen had... totdat ze haar onthulde dat ze letterlijk de hele periode van haar zwangerschap haatte.
"Mijn dochter kocht een van die boeken om foto's voor de kinderen in te doen en ze is al begonnen ze in te plakken, inclusief enkele foto's van haar babybuik en enkele echo's. Voor de grap haalde ze de kinderboeken tevoorschijn die ik had gehad, zowel voor haar als voor haar jongere broer, en we bladerden erin om in herinneringen uit het verleden te duiken. Voor beide boeken ben ik begonnen in de neonatale fase. De pagina's met betrekking tot "20 weken" en "Eerste echo" etc. zijn in allebei de albums leeg. Mijn dochter vroeg waarom, ze dacht altijd dat het het gebrek aan techniek van die tijd was."
Het was op dat moment dat haar moeder haar onthulde dat ze een hekel had gehad aan die 9 maanden durende periode: “Ik was bang en altijd angstig, en ik wilde geen herinneringen aan die momenten. De zwangerschap en bevalling maakten me doodsbang, ook toen ik zwanger was van haar jongere broer, terwijl ik mijn eerste ervaring al had gehad. Ik legde haar ook uit dat ik zo blij was haar zo enthousiast te zien, omdat ik niet wilde dat ze zich zoals mij voelde."
De woorden van de moeder hadden echter het tegenovergestelde effect op de jonge vrouw, die haar wenkbrauwen fronste en haar enthousiasme in toom hield totdat ze afscheid nam van haar moeder om naar huis te gaan. Een paar uur later belde de schoonzoon de moeder om haar te vertellen dat haar dochter erg verdrietig was over de dingen die ze die dag tegen haar had gezegd.
"Blijkbaar gaf ik haar het gevoel dat ze ongewenst was, alsof ze een last was om te dragen", vertelde de moeder, "ik was geschokt toen ik deze woorden hoorde, want het was het tegenovergestelde van hoe ik me voelde en ik zei het tegen mijn schoonzoon. Ik legde uit dat ik heel veel van mijn dochter (en haar broer) hou en dat ik ze voor niets ter wereld zou willen ruilen. Ik vond het niet leuk om zwanger te zijn, maar dat betekent niet dat mijn dochter niet gewenst was. Mijn schoonzoon begreep het, maar hij zei toch dat mijn dochter boos op me is."
Wat denk jij? Was het goed of fout dat de moeder haar gevoelens tijdens haar zwangerschap aan haar dochter vertelde?
