Haar zoon wil zijn speelgoed niet delen met 6 kinderen die hij niet kent en zijn moeder verdedigt hem: “Hij mag nee zeggen"
Ouders zullen vast gemerkt hebben dat hun jonge kinderen op een gegeven moment vaak de zin "Dit is van mij!" herhalen. of gewoon: "Van mij!", vooral met betrekking tot speelgoed in hun kamer. Dit is een fase die tot ongeveer 3 jaar duurt, waarin elke ouder moet proberen zijn kind de betekenis van delen bij te brengen. Hoewel dit een essentiële plicht is van elke ouder, zodat het kind in de toekomst geen egoïstisch gedrag ontwikkelt, is het ook zo dat dit niet betekent dat we al onze bezittingen altijd en overal met anderen moeten delen. Een moeder zorgde voor veel discussie, zowel in positieve als negatieve zin, na het plaatsen van een bericht op Facebook waarin ze haar zoontje verdedigde dat zijn 3 speeltjes niet aan 6 onbekende kinderen wilde geven, die hij op de speelplaats had ontmoet.
In de post legt de moeder van Carson duidelijk uit wat er precies gebeurde: "Zodra we bij het park aankwamen, werd Carson benaderd door minstens 6 kinderen, die hem allemaal samen vroegen om zijn transformer, een pop van Minecraft en een speelgoedvrachtwagen. Carson was zichtbaar overweldigd en drukte instinctief het speelgoed tegen zich aan terwijl de kinderen het probeerden af te pakken. Hij keek me aan en ik zei: "Je mag nee tegen ze zeggen, Carson. Zeg gewoon nee. Je hoeft niets anders te zeggen'".
Denk er eens over na: zou jij je ook niet "aangevallen" voelen als vreemden je spullen zouden opeisen, alleen in naam van het principe van delen? De moeder vervolgde haar verhaal: “Zodra hij nee zei, kwamen de kinderen me vertellen dat Carson niets wilde delen. Ik zei tegen hen: 'Hij hoeft niets met jullie te delen. Hij heeft nee gezegd. Als hij iets met jullie wil delen, zal hij dat doen’”.
Met zo'n antwoord werd de moeder door de andere ouders daar in het park vreemd aangekeken, maar ze ging zelf verder om haar stelling te ondersteunen: "Als ik, een volwassene, naar het park ga en een broodje eet, ben ik dan verplicht om mijn broodje met vreemden in het park te delen? Nee!”.
Kortom, deze moeder haalde uit naar degenen die haar boos aankeken en bekritiseerden, aangezien het niet haar zoon was die onbeleefd was om niet te delen, maar het waren de 6 onbekende kinderen die vroegen om iets te krijgen wat niet van hen was, ondanks het feit dat de rechtmatige eigenaar zich duidelijk ongemakkelijk voelde. De moeder benadrukte vervolgens de noodzaak om haar kinderen niet alleen te leren om als kinderen te delen, maar ook om te weten hoe ze nee moeten zeggen: ze zegt zelf veel mensen te kennen die niet weten hoe ze nee moeten zeggen en niet weten hoe ze grenzen moeten stellen, zelfs als het gaat om hun eigen welzijn.
Carson was echter naar het park gegaan om de dochter van een vriendin van zijn moeder te ontmoeten en wilde haar verbazen met zijn favoriete speelgoed. Daarom wilde hij zijn speeltjes niet delen met andere onbekende kinderen. In ieder geval zou niemand zich verplicht moeten voelen om alles wat hij heeft altijd met anderen te delen.
