Een man draagt een brief op aan zijn vrouw die verpleegster is, die na een dienst van 14 uur thuiskwam: "Je bent mijn heldin"
Degenen die als arts of verpleegkundige werken, weten dat ze een moeilijke weg hebben gekozen, een beroep dat niet alleen een middel is om rekeningen mee te betalen, maar een echte roeping. Deze mensen redden elke dag het leven van iemand anders en worden vaak gedwongen om het gewicht te dragen van wat er tijdens hun diensten gebeurt. Phil Urtz is een toegewijde echtgenoot en weet hoe vermoeiend elke werkdag is voor zijn vrouw, Jessica, die verpleegster is op de afdeling voor mensen die een beroerte of ander hersentrauma hebben gehad. Eindeloze diensten in een omgeving die, eerlijk gezegd, niet iedereen bereid zou zijn te verdragen. Daarom wilde Phil een mooie brief opdragen aan zijn vrouw, waarin hij haar al zijn bewondering en genegenheid toont.
via Facebook / Love what matters
Phil beschreef de "heldhaftige" baan van zijn vrouw en sprak zijn bewondering uit voor een vrouw die na een dienst van 14 aaneengesloten uren thuiskomt en soms zelfs geen tijd heeft om te lunchen. Een baan waarin ze elke dag getuige is van afschuwelijke scenario's, waarin mensen met ongelukken hun leven riskeren. Als ze thuiskomt, wil Jessica nooit over haar werk praten, of ze nu terugkeert in een goed of slecht humeur. Phil zal echter altijd aan haar zijde staan om haar te steunen en naar haar te luisteren. Zijn lieve woorden, die vergezeld gaan van een foto van Jessica die net thuiskomt van haar werk, in haar uniform en met een broodje in haar handen, bewijzen het:
"Dit is mijn vrouw Jessica die aan het eten is na een dienst van 14 uur. Ze komt thuis van haar werk, neemt de tijd om te eten en zich klaar te maken om naar bed te gaan, voordat ze de volgende dag weer aan het werk gaat voor een nieuwe dienst. Ze staat vroeg op om zich klaar te maken voor haar dag. Ze houdt er niet van om 's ochtends gestoord te worden en ik respecteer haar. Ze neemt een douche, doet haar haar in een staart, pakt haar lunchdoos, kust mij en de hond en loopt naar de deur. Op het werk zorgt ze voor mensen die de slechtste dagen van hun leven meemaken. Beroertes, auto-ongelukken, motorongevallen, valpartijen, breuken, hersenschade en meer. Ze zorgt voor moeders, vaders, zussen, broers, vrienden en families. Het maakt niet uit wie je bent of wat er is gebeurd. Ze zal voor je zorgen. Ze werkt tijdens de lunch en heeft zelden tijd om te gaan zitten. Ze komt na 14 uren werken thuis, trekt de schoenen uit waar ze de hele dag op heeft gelopen, en dan wil ze gewoon even gaan zitten. Ik vraag haar niet naar haar dag omdat ik weet dat ze niet graag over haar werk praat als ze thuis is en dat is oké.
Als ze wil praten, zal ik naar haar luisteren. Soms komt ze vrolijk thuis en soms komt ze verdrietig thuis. Maar hoe ze zich ook voelt, ze is altijd op tijd voor haar volgende dienst.
Ik hou van haar met heel mijn hart. Mijn vrouw is mijn held. Mijn vrouw is een fantastische verpleegster."
De brief van Phil is ongetwijfeld een mooie blijk van liefde voor zijn vrouw, die ook voor ons allemaal stof tot nadenken zou kunnen zijn. Elke dag klagen we over alle dingen die verkeerd gaan, zonder stil te staan bij de positieve aspecten van het leven. Jessica ziet elke dag wanhoop in de ogen van haar patiënten, maar ze weet dat ze het rustiger aan moet doen en wat tijd thuis moet doorbrengen, zodat ze de volgende dag weer aan het werk kan. Misschien moeten we proberen de kleine geneugten van ons dagelijks leven meer te waarderen, vind je ook niet?
