Het meisje dat niet kan lachen en model is: "Vreugde is voor mij blij zijn met wie je bent"
De glimlach staat synoniem voor positiviteit, welzijn en een goed humeur: wanneer de lippen glimlachen, volgen de ogen ze en licht het gezicht op, wat vaak aanstekelijk werkt voor degenen die we voor ons hebben. De glimlach is namelijk heel krachtig maar vooral aanstekelijk: kortom, het is goed voor je geest en die van anderen, want het is een onvoorwaardelijke weerspiegeling die uitgaat van een innerlijke staat van geluk. Er zijn er echter die het om organische redenen niet kunnen: in ieder geval niet aan de buitenkant. Dit betekent niet dat je je niet gelukkig kunt voelen, ook al kan dit niet worden gemanifesteerd door de mondhoeken naar boven te buigen.
Een jonge vrouw leert ons dit die, ondanks haar toestand, het verspreiden van vreugde en het najagen van haar dromen niet opgeeft.
via Daily Mail
Dit is Tayla Clement, die sinds haar geboorte aan het Moebius syndroom lijdt, een pathologie die haar letterlijk verhindert te glimlachen. Het syndroom beïnvloedt in feite de zenuwen in het gezicht die gezichtsuitdrukkingen en oogbewegingen beheren.
Om deze reden is haar bijnaam, zoals haar Instagram-profiel ook meldt, “het meisje dat niet kan lachen”. In haar bio schrijft het meisje: "Ik leef mijn leven ten volle met het Moebius syndroom en T1-diabetes."
Tayla's wenkbrauwen zijn onbeweeglijk, haar ogen kunnen niet van links naar rechts bewegen en haar bovenlip kan niet bewegen.
Dit veroorzaakte veel problemen voor de jonge vrouw, waaronder gepest worden op school en grote moeite om zichzelf te accepteren.
"Mensen brachten plastic tassen naar school en ze wilden ze op mijn hoofd doen, omdat ik zo lelijk was dat ze me niet wilden zien of omdat ik het niet verdiende om gezien te worden", zei ze, eraan toevoegend dat als je wordt verteld dat je nutteloos bent tijdens de groeifase, je het serieus gaat geloven.
Maar Tayla gaf niet op en ging de moeilijkheden aan met een glimlach van de ziel: ze is blij dit obstakel te hebben overwonnen en een inspiratie voor andere mensen te kunnen zijn.
Tayla daagde zelfs haar grenzen uit door als model te werken, nadat ze was aangenomen door een internationaal bureau: "Op zo'n open manier geaccepteerd worden was fantastisch."
Het feit dat ze nog nooit iemand zoals zij op tv of in de kranten heeft gezien, gaf haar het gevoel dat ze nutteloos was, totdat ze zelf een woordvoerder is geworden van iemand zoals zij die niet kan glimlachen.
Voor haar is vreugde "je op je gemak voelen, gelukkig zijn met wat je bent op menselijk niveau. Het is het meest bevrijdende ter wereld."
Een geweldig voorbeeld van moed en het belang om te weten hoe je van binnen moet glimlachen, je licht van binnenuit uitstraalt, voorbij het uiterlijk.
