Ze worden na slechts 22 weken zwangerschap geboren en verdienen de titel “De meest premature tweeling van het Verenigd Koninkrijk”
De grootste wens van bijna alle stellen is het krijgen van een kind. Voor twee mensen die van elkaar houden, kan het de kroon op hun relatie zijn. Een of meer wezentjes op de wereld brengen, voor wie dat wil, is iets prachtigs en een droom die werkelijkheid wordt. Helaas is het krijgen van een baby niet altijd gemakkelijk.
Op de weg naar het ouderschap kunnen zich problemen voordoen en sommige stellen kunnen met min of meer grote obstakels worden geconfronteerd. Iets wat bijvoorbeeld met Steve en Jade is gebeurd. We vertellen je hun verhaal.
Steve en Jade Crane zijn al 14 jaar samen en hebben altijd al kinderen gewild. Een tijdje hebben ze het op de natuurlijke manier geprobeerd, maar helaas lukte het niet en moesten ze voor een andere weg kiezen. Dus begonnen ze aan een lange en constante poging tot in-vitrofertilisatie.
Ze hebben het vaak geprobeerd en na maar liefst 11 jaar is Jane eindelijk zwanger geworden. Jammer dat de problemen nog steeds om de hoek lagen. In feite kreeg de vrouw haar tweeling al slechts 22 weken na de conceptie. Een vroeggeboorte die iedereen schokte, ook het gezondheidspersoneel. Verpleegkundigen en artsen van het Queens Medical Hospital in Nottingham vertelden de twee nieuwe ouders meerdere keren dat het moeilijk zou zijn voor hun kleintjes om die zware tijd door te komen.
Harley en Harry Crane waren twee hulpeloze en zwakke kleine kindjes, maar hun vader en moeder geloofden altijd in hun kracht. En dat deden ze goed...
Na een paar maanden kreeg het paar namelijk de kans om de twee kinderen mee naar huis te nemen, die buiten gevaar waren verklaard. De "meest premature tweeling in het Verenigd Koninkrijk”, zoals ze genoemd worden, hebben het gered en na 5 maanden onder observatie in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, gingen ze met mama en papa mee naar huis.
Een heel bijzonder en verbazingwekkend geval, zoals Jade zelf zei: "Er zal over gesproken worden in de geschiedenis van de geneeskunde, daar ben ik zeker van. Misschien zullen de afdelingen hun naam aannemen omdat ze bijna uniek zijn in hun soort, al het personeel was verbaasd. Na hun geboorte - vervolgde de kersverse moeder - deed ik wat onderzoek op internet om te begrijpen of er ooit gevallen waren van vroeggeboorte zoals die van mijn kinderen. Het was in Amerika voorgekomen. Ik nam meteen contact op met de moeder van die tweeling en vroeg haar om hulp. Ze reageerde meteen, ze steunde me en begeleidde me de eerste maanden."
Ook vader Steve wilde een verklaring geven: "Ik wil alle medewerkers van de structuur bedanken. Ze verwelkomden ons en volgden ons op een geweldige manier. Bedankt aan iedereen, van de eerste tot de laatste persoon die we ontmoetten. Ze hebben bijgedragen aan de realisatie van een droom en hoewel ze in het begin zeker wisten dat het moeilijk zou zijn voor de kinderen om te overleven, gaven ze niet op en nu zijn onze kleintjes thuis. Het was moeilijk voor ons om die speciale mensen gedag te zeggen, - concludeerde de man ironisch - maar eerlijk gezegd hoop ik dat ik ze nooit meer zal zien. Gelukkig gaat het goed met Harley en Harry, het is heel ontroerend om ze gezond en sterk te zien opgroeien."
Een verhaal dat iedereen sprakeloos heeft gemaakt. Een moed en vasthoudendheid van een jong stel dat een voorbeeld moet zijn voor al diegenen die, ondanks zoveel moeilijkheden, de sterke wens hebben om ouders te worden.
We wensen Harley en Harry een mooi en gelukkig leven. Veel geluk, kleintjes!
