De bruid is ontroerd wanneer de man die het hart van haar overleden vader ontving, haar naar het altaar vergezelt
Jeni Stepien liep door het middenpad van de kerk, direct naar het altaar, met "haar vader", ook al was hij daar niet fysiek. Aan de zijde van de bruid stond die dag een andere man, Arthur Thomas, een man die haar op zo'n belangrijke dag de aanwezigheid van haar overleden vader kon laten voelen. Toen Jeni's vader stierf, ontving Arthur zijn hart en alleen dankzij deze orgaandonatie kon hij overleven. Jaren later begeleidt de man die het hart van haar overleden vader had gekregen haar op haar trouwdag naar het altaar.
via CNN
Op de dag van je huwelijk wil je graag dat je ouders bij je zijn en, vooral de bruid, wil haar vader die haar naar het altaar kan begeleiden. Dit is niet altijd mogelijk en gelukkig zijn er veel manieren om te proberen er zoveel mogelijk niet aan te denken: een familielid of een goede vriend zou zijn plaats kunnen innemen. Arthur Thomas aarzelde niet toen Jeni Stepien hem vroeg haar naar het altaar te vergezellen.
De twee hadden elkaar nooit persoonlijk gezien, maar in die lange 10 jaar die zijn verstreken tussen de dood van Jeni's vader en haar huwelijk, hadden ze brieven en telefoontjes uitgewisseld, zonder het contact te verliezen. In de borst van die man klopte namelijk het hart van haar vader.
Arthur vertelde: "Jeni schreef me een brief: 'Beste Tom, ik ben de dochter van de man wiens hart in je klopt en ik zal op 6 augustus trouwen. Ik wilde je vragen, als je bereid bent, zou je me dan willen vergezellen naar het altaar?'". Een verzoek dat de man direct accepteerde, nadat hij de mening van zijn dochter had gevraagd.
Voor Jeni was het een beetje alsof haar vader bij haar was, op een werkelijk zeer emotioneel en ontroerend moment. "Ik ben zo emotioneel”, zei de bruid, "het is alsof de hele familie hier nu is verzameld. Het is alsof iedereen er is."
Arthur voelde zich vereerd en ook verplicht om al die dankbaarheid te beantwoorden, zozeer zelfs dat de man, toen ze elkaar eenmaal persoonlijk ontmoetten, aan Jeni aanbood om zijn hartslag te voelen. De hartslag van haar vader. De zus van de bruid kon haar emoties natuurlijk ook niet bedwingen: "Alleen al door hem te omhelzen, voelde ik me alsof ik weer dicht bij mijn vader was, wat op deze dag perfect was. Het was wat ik nodig had."
Jeni sprak tot slot haar dank uit aan degenen die voor orgaandonatie kiezen: "Het is net alsof mijn vader hier is en het is geweldig, omdat we dit verhaal met anderen delen en zo zullen andere mensen zien dat orgaandonoren ertoe doen."
Een tafereel dat je wel moet ontroeren.
