Ik weigerde voor de kinderen van mijn zus te zorgen en nu vinden ze dat ik egoïstisch ben
Familie is familie. Een van de belangrijkste dingen in het leven is om mensen om je heen te hebben die ons op de wereld hebben gezet, die ons hebben grootgebracht, die altijd en in ieder geval van ons houden en waarvan we weten dat ze altijd aan onze zijde zullen staan als er zich een probleem voordoet. Of het nu moeders, vaders, broers of zussen zijn, het maakt niet uit: we weten dat we altijd op hen kunnen rekenen, soms zelfs een beetje te veel. Het vreemde verhaal dat we je willen vertellen heeft als hoofdpersoon een 25-jarige vrouw die door haar zus en vervolgens door de rest van de familie als "egoïstisch" werd bestempeld om een zeer merkwaardige reden...
via Incrivel
sean dreilinger/Flickr - Not The Actual Photo
De 25-jarige vrouw, die haar verhaal deed en advies zocht bij de redactie van Incrivel, vertelde dat ze zelfs egoïstisch werd genoemd toen ze weigerde voor de zoveelste keer voor haar twee neefjes te zorgen terwijl haar 31-jarige zus, de moeder van de twee kinderen, aan zichzelf dacht, ongeacht de behoeften en verplichtingen van haar jongere zus. Dit is wat de anonieme vrouw zei: "Hallo allemaal, ik ben een 25-jarige vrouw en mijn zus, Amber, is 31 en moeder van twee kinderen. Ik heb geen kinderen en ben ook niet van plan ze in de nabije toekomst te krijgen, om deze reden heeft mijn zus Amber me vijf jaar behandeld alsof ik haar persoonlijke oppas was. Omdat ik geen kinderen heb, denkt ze dat het me goed zou doen om zoveel mogelijk tijd met mijn neefjes door te brengen. Maar dat is nog niet alles.
De afgelopen tijd heb ik praktisch drie weekenden achter elkaar opgeofferd om thuis te blijven bij de twee kinderen van mijn zus, en ik heb niet alleen voor ze gezorgd, maar ik heb ook haar keuken schoongemaakt, alsof ik niet alleen een babysitter maar ook een schoonmaakster was. Ik kan deze situatie niet meer aan.”
aehdeschaines/Flickr - Not The Actual Photo
Maar toen deed de zus van de vrouw een voorstel aan de hoofdpersoon van dit verhaal, dat deze laatste beslist woedend maakte: "Op een ochtend belt mijn zus Amber me en vertelt me dat ze met de auto in de buurt van mijn huis reed, en dat mijn twee neefjes heel blij zouden zijn geweest om tijd met mij door te brengen terwijl zij wat boodschappen moest doen Op dat moment kon ik me niet meer inhouden, ik vertelde mijn zus dat ik ook een leven had en ik gooide de telefoon neer. Nu praat ze niet meer met me en onze ouders hebben haar niet alleen verdedigd maar hebben mij egoïstisch genoemd. Wat denken jullie, wat moet ik doen?"
Aan jou het oordeel: wat zou je antwoorden op deze tante die verontwaardigd was over de houding van haar zus? Heeft ze er goed aan gedaan het telefoongesprek te eindigen of had ze in deze situatie de dialoog moeten zoeken?
