Uitgebuite en onvervangbare werknemer neemt wraak door een dag vrij te nemen
Ieder bedrijf dient zorgvuldig met zijn medewerkers om te gaan, want juist van hen hangt de voortgang van de productie af. Onderbetalen en uitbuiten kan handig zijn voor de werkgever, maar tot op zekere hoogte. Wanneer zullen de "bazen" het belang inzien van het werk van elke werknemer? Wanneer zullen ze beseffen dat ze met wat extra voldoening en de juiste beloningen veel meer voor hun bedrijf kunnen krijgen? Een anonieme werknemer vertelde zijn verhaal, hoe hij zijn werkgevers dwong te beseffen hoe onmisbaar hij voor hun bedrijf was door een hele middag "vakantie" te nemen. Tegelijkertijd was de man echter overwerkt en kon hij de diensten die ze hem gaven niet meer aan, waardoor hij niet veel keus had nadat zijn klachten waren genegeerd.
via Reddit
De gebruiker die zijn verhaal op Reddit vertelde, beschreef zijn werk als volgt: "Ik werk voor een transportbedrijf dat sucrose produceert voor verschillende voedingsbedrijven in de omgeving. Het is mijn taak om de binnenkant van de aanhangers te wassen, zodat ze kunnen worden bijgevuld. Dit alles gebeurt door de opleggers aan een geautomatiseerd wassysteem te haken.” Aanvankelijk werd de man ingehuurd om een gewonde werknemer te vervangen, maar hij werd al snel de enige werknemer die dit werk serieus en zonder schade aan te richten wist te doen. Het bedrijf probeerde nog twee werknemers in dienst te nemen, die uiteindelijk totaal ongeschikt bleken om het werk te doen. De hoofdpersoon van dit verhaal kon echter zeker niet de ploegen van ontslagen werknemers dekken... althans, dat dacht hij.
In de zomermaanden bereikte de temperatuur in de fabriek ondenkbare graden. De man realiseerde zich al snel dat hij niet alle diensten kon doen en 90 of 100 uur per week kon werken. Geconfronteerd met zijn meer dan terechte "klachten", zwegen zijn werkgevers en bleven maar zeggen "doe gewoon je werk, zoals je werd verteld". Nadat de werknemer deze zin twee of drie keer had horen herhalen, besloot hij het letterlijk te nemen: op een dag werkte hij van 7.00 tot 15.00 uur, precies "zoals hem werd verteld" toen hij werd aangenomen.
Die middag stopte de man zijn dienst volgens de officiële werkuren, waardoor de rest van het werk duidelijk onafgemaakt bleef. Werkzaamheden die een andere werknemer had moeten doen, waar het bedrijf nog steeds niet voor had gezorgd. De man kwam die middag dan ook op een normaal tijdstip thuis en ging uit met zijn vriendin. De volgende dag ging hij op zijn gebruikelijke tijd weer aan het werk, zonder zich al te veel zorgen te maken. Zoals verwacht waren zijn werkgevers en supervisors woedend - ze hadden al het vermoeiende werk voor hem moeten doen en waren om middernacht klaar! "Vreemd" dacht de man "ze hebben al die uren gewerkt voor iets dat ik in 1 uur zou moeten doen". Het was duidelijk dat de werknemer zijn persoonlijke wraak nam, niet in de laatste plaats omdat hij zich er terdege van bewust was dat het bedrijf geen andere werknemers kon vinden die het werk goed konden doen. Na bekritiseerd en "berispt" te zijn door de werkgever, antwoordde hij: "Nou, het lijkt me duidelijk dat je me niet zult ontslaan".
De werkgever was verrast door deze reactie en moest ondanks de aanvankelijke uitbarsting gehoor geven aan de eisen van zijn dierbare werknemer. Dit verhaal leert ons hoe, op het werk en in elke omgeving waar er voortdurend onrecht is, men zich altijd moet laten gelden!
