Lerares heeft een tumor maar heeft haar vakantiedagen al op: haar collega's geven haar die van hen
Helaas is het in veel landen de trieste realiteit om flink te moeten betalen voor een behandeling. Het niet hebben van een goede ziektekostenverzekering in de Verenigde Staten betekent bijvoorbeeld dat je je niet goed kunt verzorgen. Bovendien is het erg stressvol om medische rekeningen te moeten betalen terwijl je vecht voor je leven; als je daaraan toevoegt dat je vaak ook gedwongen bent je baan op te geven, wordt het heel moeilijk om het moeilijke moment te overwinnen zonder iemands hulp.
Carol Clark is een lerares op de middelbare school in Californië bij wie in 2013 borstkanker werd vastgesteld. De vrouw moest al haar ziekte- en vakantiedagen besteden aan behandeling totdat ze alles verloor. Gelukkig werd de lerares, naast het verslaan van kanker, ondersteund door haar man en een hechte gemeenschap van andere leraren.
via Kindlessblog
Carol moest al haar ziektedagen en vakantiedagen van in totaal 17 jaar werken, en zelfs haar salaris, opgeven tijdens de zomermaanden. Helaas had ze niet veel alternatieven om zich te laten behandelen, inclusief medische bezoeken, chemotherapie en operaties. Carol heeft allerlei voordelen verloren met betrekking tot haar salaris en ook haar medische verzekering. Wat te doen op dit punt? Vrienden en familie kunnen in deze gevallen helpen en Carol's echtgenoot, ook een leraar, is erin geslaagd een interessant fondsenwervings- en liefdadigheidsprogramma te vinden genaamd “Donatieprogamma voor catastrofale ziektes”. Met dit initiatief kunnen andere docenten hun vakantie, verlof en ziektedagen doneren aan andere zieke en in moeilijkheden verkerende docenten zoals Carol.
Dankzij dit voorzienige programma slaagde Dave, de echtgenoot van Carol, erin om 154 vakantiedagen te verzamelen, niet alleen geschonken door Carol's collega's, maar ook door andere leraren die haar nog nooit hadden ontmoet.
Voor Carol waren deze 154 dagen een enorm geschenk, aangezien ze bijna een heel werkjaar kon gebruiken om te genezen, terwijl ze bleef profiteren van verloren uitkeringen en haar normale salaris. Een heel belangrijk gebaar van solidariteit dus, waardoor Carol in waardigheid kon blijven leven.
Denken dat deze mensen onze kinderen onderwijzen, betekent veel en herinnert ons eraan dat er nog geweldige mensen op de wereld zijn.
