Moeder bekritiseerd vanwege haar tatoeages: “De andere ouders steken over om mij niet tegen te komen”
Tatoeages zijn altijd een controversieel onderwerp geweest en vandaag de dag, een wereld waarin jonge mensen zichzelf vrij vaak tatoeëren, nog meer. Veel mensen kunnen niet accepteren dat het een vorm van kunst is en voelen zich daarom genoodzaakt degenen die ze hebben te beoordelen. Het is echter ook waar dat niemand ter wereld om welke reden dan ook mag worden beoordeeld, aangezien ieder van ons zijn eigen persoonlijke geschiedenis heeft die niemand in twijfel kan trekken.
Amy Smith is een jonge moeder die werkt als tatoeëerder. De 23-jarige Britse is van top tot teen volledig getatoeëerd, maar dat weerhoudt haar er niet van een goede moeder te zijn. Ze is echter heel verdrietig als de ouders van de andere kinderen oversteken om haar maar niet te hoeven zien.
Amy Smith is een 23-jarige vrouw die vrij jong moeder is geworden van twee kinderen, de 6-jarige Elia en de 1-jarige Remy. Amy wist ook al snel wat voor werk ze wilde doen toen ze opgroeide, aangezien ze al op 13-jarige leeftijd aan het tatoeëren was. In feite hebben tatoeages haar haar hele leven vergezeld en blijven ze protagonisten en maken ze haar de protagonist van verschillende discussies. Ze gaf echter zelf toe dat haar tatoeages "plotseling opvallender" zijn geworden sinds ze moeder werd. Als ze bijvoorbeeld haar kind van school gaat halen, steken sommige ouders de straat over om haar maar niet te hoeven zien; tijdens klasbijeenkomsten of gesprekken met leraren, en in andere schoolomgevingen, is de getatoeëerde jonge vrouw vaak het onderwerp van discussie. Gelukkig zegt ze zelf dat ze het goed doet met haar kinderen die, in tegenstelling tot veel volwassenen, diversiteit accepteren en erg ruimdenkend zijn.
Het meisje is al verdrietig genoeg als ze bepaald gedrag van andere ouders ziet en helaas hebben de gelegenheden waarin ze het slachtoffer wordt van vooroordelen niet alleen te maken met de school van haar kinderen: wanneer ze bepaalde winkels binnengaat, bijvoorbeeld, volgen de bewakers bij de ingang haar vanwege haar uiterlijk. Helaas zijn er veel stereotypen en vooroordelen over getatoeëerde mensen en Amy is zich daar terdege van bewust terwijl ze elke dag vecht om haar vrijheid van meningsuiting te verdedigen. Ze zegt dat ze soms onzeker is over haar tatoeages, maar zeker niet als moeder, en ze vindt het jammer dat haar kinderen getuige zijn geweest van bepaalde kritiek en negatieve opmerkingen jegens haar. De oudste zoon doet soms alsof hij haar nog een tatoeage geeft om haar op te vrolijken als hij ziet dat ze verdrietig is.
Al met al zegt Amy dat ze er absoluut geen spijt van heeft dat ze zoveel tatoeages heeft en beweert dat ze haar leven hebben veranderd en haar ongelooflijke kansen hebben geboden. Ondanks de heftige opmerkingen die ze soms krijgt, zorgt Amy ervoor dat ze zich op haar gemak voelt met zichzelf en wil ze dat haar kinderen hetzelfde voelen over haar uiterlijk.
Wat denk jij, zou je ook oversteken als je Amy op straat zou tegenkomen of ben je meer ruimdenkend?
