Zondagmiddagsyndroom, wanneer de melancholie ons overvalt en we niet weten waarom
Als we je zouden vragen wat je favoriete dag van de week is, zou je ongetwijfeld zaterdag antwoorden, of misschien vrijdagavond. Maar volgens de kalender die we allemaal gebruiken, is zondag voor de meeste mensen de dag die gewijd is aan absolute rust; toch zijn we er vast van overtuigd dat maar weinigen van jullie de vraag zouden beantwoorden die we hierboven hebben gesteld, met zondag. Heb je je ooit afgevraagd waarom deze dag zo geliefd en tegelijkertijd gehaat is? In werkelijkheid is er een absoluut psychologische verklaring.
Er is een heel specifieke reden waarom velen van ons de zondag nooit als hun favoriete dag van de week zouden kiezen: is het jou ook overkomen dat je je tegelijkertijd verdrietig, apathisch, melancholisch en angstig voelt tijdens de zondagmiddag of aan het begin van de avond? We weten zeker van wel, maar maak je geen zorgen, het is een volkomen normale psychologische reactie, ook wel “zondagmiddagsyndroom” genoemd.
Meestal, wanneer de zondag bijna ten einde loopt, beginnen onze hersenen te reizen, zichzelf vol met verwachtingen en verantwoordelijkheden die vanaf maandag of de volgende dag moeten worden afgehandeld; als de avond valt en het weekend eindigt, eindigt het geluk en begint een algemeen gevoel van verdriet, apathie en angst, alsof er iets bijzonder moois op het punt staat te eindigen en er iets vreselijks staat te gebeuren. In werkelijkheid is het slechts het product van de vele verantwoordelijkheden die je tijdens de week hebt die botsen met de nostalgie van het recente verleden, bestaande uit een vrij weekend, geen werk, geen wekker of vaste tijd en veel zorgeloosheid.
In deze strijd tussen een recent verleden vol nostalgie en een ophanden zijnde toekomst vol verwachtingen, angsten en zorgen, kun je dit typische zondagmiddaggevoel het beste proberen deze dag te vullen met verplichtingen en dingen om te doen, zodat ons hoofd altijd afgeleid is, zonder dat we tijd hebben om na te denken. Wil je ontsnappen aan dit melancholische gevoel, organiseer dan lunches met vrienden of familie buitenshuis, uitstapjes om de natuur te ontdekken, of culturele bezoeken aan een museum, theater of de bioscoop.
Zorg ervoor dat je je zondag vult om niet het eeuwige innerlijke conflict van nostalgie naar het verleden en angst voor de toekomst te ervaren; bovendien moet je jezelf afvragen en begrijpen waarom je deze droevige gevoelens aan het einde van elke week ervaart: ben je echt zo zeker dat de problemen waarmee je doordeweeks zult worden geconfronteerd, echt zo onoverkomelijk zijn?
