Hij duwt de rolstoel van zijn moeder tijdens de marathon en breekt het wereldrecord
Het lijkt onmogelijk, maar Eric Domingo Roldán liep in de marathon van Barcelona de 42 kilometer in 2 uur 53 minuten en 28 seconden, waarmee hij het nieuwe wereldrecord vestigde, maar... hij deed het door de rolstoel te duwen waar zijn moeder met multiple sclerose in zat! Een onderneming die bedoeld was als een manier om geld in te zamelen voor onderzoek naar deze vreselijke genetische ziekte en die - in plaats daarvan - een episch verhaal en een heroïsch gebaar werd.
via Runners World
Velen van ons zijn buiten adem na drie verdiepingen trappen lopen. Stel je je dan eens voor dat je voldoende getraind bent om een marathon van 42 kilometer in minder dan drie uur af te leggen. Dit betekent een kilometer afleggen in 4 minuten en een paar seconden, constant rennend. Als je bedenkt dat elektrische scooters de 20 km/u niet kunnen overschrijden, kun je een idee krijgen van de inspanning en snelheid die dit allemaal met zich meebrengt.
Zo'n prestatie zou op zich al buitengewoon en het vermelden waard zijn, maar voor Eric Domingo Roldán was het niet genoeg. Hoe ongelooflijk het ook mag lijken, deze niet-professionele hardloper brak het wereldrecord in de marathon van Barcelona door een rolstoel voort te duwen waarin zijn moeder met multiple sclerose zat. Moeder Silvia lijdt al 17 jaar aan deze neurodegeneratieve ziekte die het centrale zenuwstelsel aanvalt en aantast en die haar dwong in een rolstoel te leven.
Eric is een groot liefhebber van hardlopen, elk jaar reist hij de wereld rond zoals alle liefhebbers van deze sport om deel te nemen aan de meest veeleisende wedstrijden. Een paar jaar geleden besloot hij echter om voor de grap te rennen en zijn moeder in haar rolstoel te duwen.
Hoewel het aanvankelijk slechts een "spel" was om de zieke vrouw niet alleen te laten en haar te vermaken, ging er al snel een lampje branden in de geest van deze amateur-hardloper. Waarom deze inspanning niet omzetten in een soort promotiecampagne ten gunste van alle mensen die getroffen zijn door dit vreselijke syndroom?
Zijn race zou een hulpmiddel worden om zijn eigen bijdrage aan de wetenschap te leveren en de bereidheid om altijd wat verder te gaan - eerst het spel, dan de kortere wedstrijden tot aan de marathon en het Guinness World Record - zou zijn manier zijn geweest om de wereld deze ziekte te leren kennen.
Ze startten vòòr iedereen, zelfs voor de topsporters en liepen de eerste 7-8 kilometer alleen, met de weg voor hen vrij. Tweeënveertig kilometer en honderdvijfennegentig meter later hebben Eric en Silvia het gehaald. Ze kwamen sneller over de streep dan wie dan ook die het ooit eerder heeft geprobeerd: twee uur, drieënvijftig minuten en achtentwintig seconden.
Ze deden het, onder het applaus van de hele stad Barcelona, met mensen die op de hekken stonden om twee nieuwe sterren verenigd te zien in de strijd tegen een vreselijk en tot op heden ongeneeslijk syndroom.
Wat een bijzonder verhaal!
