Ze ziet de handen van haar zoon vies met vet en vraagt zich af: "Maakt het mij een slechte moeder om hem te laten werken?"
Ouders zouden alles doen voor hun kinderen en als ze besluiten een gezin te stichten, houden ze er rekening mee dat ze offers moeten brengen voor hun welzijn. Totdat ze volledig autonoom worden, hebben kinderen een grote verantwoordelijkheid, ook economisch. Cassandra Lane heeft 5 kinderen en zowel zij als haar man weten heel goed wat de prijs is van alle offers die ze hebben gebracht om het hun gezin aan niets te laten ontbreken. In een wereld die sterk verdeeld is tussen degenen die veel rijkdom bezitten en degenen die in vergelijking praktisch niets lijken te hebben, is het gemakkelijk om ontmoedigd te raken: Cassandra heeft de leeftijdsgenoten van haar kinderen altijd een droomleven zien leiden en op de lange termijn kan deze gedachte slijten. Hoe zeker ze ook was van haar rol als moeder en van alle liefde die ze altijd aan haar kinderen gaf, op een dag kon de vrouw er niet meer tegen en stelde ze zichzelf na een korte episode ter discussie. Gelukkig gaf haar zoon haar het beste antwoord dat een ouder ooit zou kunnen krijgen.
via Newsner
Op een dag vergezelde Cassandra een van haar kinderen, Zeke, om de foto voor het schoolalbum te maken. Het was het einde van de zomer en Zeke hielp, zoals zoveel jongens, het gezin door tijdens de vakantie in een werkplaats te werken. Cassandra kon het niet helpen dat de handen van de jongen vuil waren van het vet: het waren duidelijk de handen van iemand die dagenlang in een werkplaats had gewerkt. Ze merkte ook dat de jongen zich daar een beetje ongemakkelijk bij voelde, maar hij stelde haar meteen gerust door haar te vertellen dat ze op school alleen foto's van het gezicht zouden maken. Helaas had hij het bij het verkeerde eind, want de portretten van de jongens werden vanaf hun middel genomen.
Plotseling voelde ze zich schuldig: misschien had ze niet genoeg voor haar zoon gedaan? Alle andere jongens die die dag op school aanwezig waren, waren goed gekleed en leken een heel ander leven te leiden dan haar zoon gewend was.
Haar zoon had geen nieuwe auto, hij had niet de nieuwste kleren en hij leidde niet het zorgeloze leven van zijn leeftijdsgenoten, daar was Cassandra zeker van. Plots voelde de vrouw alsof ze faalde als moeder, maar gelukkig was het slechts een moment van zwakte. Cassandra heeft haar twijfels gericht aan haar zoon, Zeke, en hem verteld dat ze heel veel spijt heeft van het weinige dat ze hem altijd heeft kunnen bieden. Haar zoon stelde haar echter meteen gerust en antwoordde met een glimlach: "En waar heb je spijt van? Dat je me geleerd hebt dat ik moet werken om te krijgen wat ik wil? Dat niets in het leven vanzelfsprekend is?”
Een gesprek dat Cassandra meteen bemoedigde en dat haar eraan herinnerde trots te zijn op zichzelf als moeder, en natuurlijk ook op haar zoon. Cassandra had haar zoon de ware waarde van geld, opoffering en werk geleerd; maar bovenal had ze hem altijd al haar liefde gegeven.
Het zijn geen dure kleding of smartphones die ouders beter maken en het geluk van een kind kan niet worden gekocht met beloningen of geschenken.
