Hoe voelt een kind zich als hij zijn ouders steeds ruzie ziet maken?
Iedereen heeft thuis weleens ruzie; of het nu met de partner is of met een familielid, wedijveren en misverstanden zijn aan de orde van de dag; ieder mens heeft immers andere meningen en gedachten dan die van andere mensen, het is onmogelijk om conflicten te vermijden. Het wordt echter ingewikkeld als het mama en papa zijn die constant ruzie maken, vooral als dit gepaard gaat met sterke en gewelddadige tonen en houdingen, en misschien een of meer kinderen in de ontwikkelingsfase getuige van hun uitbarstingen zijn. Weten we zeker dat deze ervaringen goed voor hen zullen zijn?
via Psychology Today
Wat kan er gebeuren met een kind dat te vaak getuige is van de uitbarstingen van mama en papa? Ten eerste kunnen ze een heel sterk schuldgevoel ontwikkelen: kinderen die nog geen beeld hebben van de werkelijkheid om hen heen en van het verantwoordelijkheidsgevoel van het volwassen leven, zouden het idee (vaak verkeerd) kunnen krijgen dat zij de oorzaak van de ruzie van hun ouders zijn. Op een veel "psychosomatischer” niveau zijn er daarom frequente episodes zoals hoofdpijn, moeilijk in slaap vallen of asthenie, para-depressieve symptomen, niet naar school willen gaan, het huis verlaten.
Eén ding is immers zeker: er zijn geen perfecte gezinnen, er zijn geen ouders in de wereld die een utopische visie weerspiegelen op de gezinseenheid waarin niets gebeurt, verdriet niet bestaat en er geen slechte dagen zijn. De confrontatie, en de botsing, tussen de verschillende mensen die deel uitmaken van ons leven, zal altijd onvermijdelijk zijn, zowel met de mensen die ons het meest dierbaar zijn, als met kennissen.
Maar ondanks dat de ruzie een essentiële brandstof is om contact te leggen met andere mensen, moet het grenzen stellen om vervolgens in staat te zijn sterke en vooral gezonde relaties op te bouwen. Het is helemaal niet juist voor onze kinderen om de gevolgen van onze problemen als volwassenen te dragen; soms is het beste wat we kunnen doen om onze kinderen zich beter te laten voelen en om een sfeer van sereniteit en evenwicht binnen onze muren te koesteren, gewoon leren om onze excuses aan hen aan te bieden.
Ja, lieve moeders, lieve vaders, soms kan het simpele gebaar om je kind je verontschuldigingen aan te bieden voor de uitbarsting waar het keer op keer getuige van was, echt het medicijn zijn waardoor hij zich beter kan voelen. Precies op dat moment, maar ook in de toekomst, wanneer het zal opgroeien.
