44 jaar geleden adopteerde ze de pasgeborene die voor haar deur was achtergelaten: vandaag bedankt hij haar voor alle liefde
In een wereld vol slecht nieuws, waar moeders hun kinderen in de steek laten, zijn er ook verhalen vol positiviteit, die een goed voorteken zijn voor de toekomst van de mensheid. Lang geleden, in 1977, vond een vrouw genaamd Edith een verlaten baby net buiten haar huisdeur. De vrouw was toen 27 jaar oud, maar ondanks de aanvankelijke schok dat ze dat zo hulpeloze wezen had gevonden, wist ze wat ze moest doen: hem meenemen en hem alle mogelijke liefde geven. Ze zou zijn moeder worden. Die kleine jongen, David genaamd, is nu volwassen geworden en is een gelukkig en vervuld man geworden in zijn werk. De verdienste van dit alles? Zijn geweldige adoptieouders! Vandaag bedankt David zijn moeder publiekelijk voor alle liefde en steun die zij en zijn vader hem altijd hebben gegeven.
via Facebook / David El Negro Decoud
Facebook / David El Negro Decoud
Toen ze dat bundeltje voor de deur van haar huis zag liggen, was Edith erg ontroerd; er was iets aan haar dat al had besloten om dat kleine wezentje te adopteren. Ze wist dat ze hem koste wat kost moest beschermen. Ze noemde hem David en samen met haar man voedden ze hem op als hun eigen zoon. David groeide gelukkig op in een liefdevol gezin zonder te weten dat hij geadopteerd was. Op 12-jarige leeftijd begon hij te twijfelen over waar hij echt vandaan kwam, omdat zijn klasgenoten hem uitlachten vanwege de zo verschillende huidskleur. Ze beweerden dat hij was geadopteerd; David ging toen naar zijn moeder en vroeg haar of het waar was. Edith vertelde hem een halve waarheid, namelijk dat ze hem in het ziekenhuis had geadopteerd. Het verhaal van hoe ze hem op wonderbaarlijke wijze voor haar voordeur vond, kwam pas vele jaren later naar buiten, toen David 24 was.
Facebook / David El Negro Decoud
David heeft nooit wrok gevoeld omdat hij niet wist dat hij was geadopteerd, integendeel, hij heeft zijn familie altijd bedankt. Zijn moeder en vader, die een paar jaar geleden helaas is overleden, waren zijn beschermengelen en hij bedankt zijn moeder elke dag voor de liefde die hij kreeg en "voor het spelen met mij".
"Ik ben wie ik ben dankzij mijn ouders", zei David dankbaar. Nu zijn vader er niet meer is, wil David graag "de gunst" aan zijn moeder teruggeven door haar niet alleen te laten. Dit is de liefde die kinderen met hun ouders verenigt.
