Bruidsmeisje behandeld voor kanker mag met haar kale hoofd niet op de foto van bruid
Zoals je weet is de huwelijksdag een van de belangrijkste dagen in het leven van de toekomstige echtgenoten. Alles moet perfect zijn: de kleding, de organisatie van de ceremonie (met of zonder religieuze insteek) en recepties met menu en eten en allerlei toeters en bellen. Het kan natuurlijk gebeuren dat je door deze dag, waar smachtend naar wordt uitgekeken, spanningen en gesloopte zenuwen krijgt. Dit kan dan weer leiden tot het doen van dingen en uitspraken waar je ongetwijfeld spijt van gaat krijgen...
Hier volgt het verhaal van een genodigde die verhaal doet op Reddit van haar verschrikkelijke ervaring met de echtgenote to be. Ze wilde graag haar hart luchten en deed dat op de volgende manier:"Ik ben een heel goede vriendin van de toekomstige bruid, zij is sinds anderhalf jaar verloofd en vroeg me meteen of ik haar bruidsmeisje wilde zijn. Om kort te gaan heb ik het verleden jaar een diagnose gehad om niet blij van te worden en moest ik beginnen aan een ronde chemo en bestralingen. Ik zal niet in details treden omdat dit nog allemaal best gevoelig is voor me. Mijn haar is compleet uitgevallen en ben ik weer de oude aan het worden, maar is mijn haar nu nog ontzettend kort. Karen (die gaat trouwen) was mij tot grote steun in deze lange vervelende periode voor mij. Zij is verpleegkundige en was het fijn om iemand te hebben met medische ervaring om mee te praten. Ongeveer 2 weken terug heeft Karen me opgebeld en gezegd dat ze me een bloemetje zou komen brengen om te vieren dat ik in remissie ben en dat ik ben uibehandeld. Bovendien had ze ook nog een speciale verrassing voor me. We hadden afgesproken en toen gingen we naar een kuuroord om te genieten van huidbehandelingen, relaxte massages en lieten we ons in de watten leggen. Aan het einde van de dag nam ze me mee naar een kapper gespecialiseerd in hoogkwalitatieve pruiken. Ik schrok hier eigenlijk best wel van omdat Karen weet dat het merendeel van mijn psychologische worsteling bestond uit het kunnen omgaan met de schaamte voor mijn haaruitval en de angst kaal te blijven."
Maar hier bleef het niet bij:"Uit beleefdheid heb ik enkele pruiken geprobeerd, terwijl ik eigenlijk best wel pissig was. Toen ik echter weigerde er een te dragen voor haar bruiloft belt ze me op om te zeggen dat ik niet meer mee mag doen aan het bruiloftgebeuren. Hier ben ik totaal ondersteboven van; ik ben in feite haar beste vriendin. Ik pleeg wat telefoontjes en vraag aan de andere bruidsmeisjes of ze meer weten over deze beslissing. Ze zeiden me dat het waarschijnlijk Karen te doen was om hoe de bruiloftsfoto's eruit zouden komen te zien gezien het feit dat ik geen pruik wenste te dragen. Ik overweeg om niet naar de bruiloft te gaan, maar ik wil er nu niet teveel aan denken. De ceremonie is over twee weken."
De dame heeft natuurlijk de leden van Reddit om raad gevraagd. Steunbetuigingen en solidariteit is de algemene teneur, en zijn ze het niet eens met hoe inflexibel en bot de bruid zich opstelt. Aan welke kant zou jij je scharen in deze situatie?
