Zwart stel adopteert meisje dat door haar moeder in de steek is gelaten ondanks de verschillende huidskleur
Waar liefde is, is je thuis. Bovendien kent dit diepe en immense gevoel dat de levenservaring van ieder mens verenigt geen obstakels, barrières, verschillen in taal en kleur. Toch zijn er vandaag de dag nog steeds mensen die met een scheef oog kijken naar mensen die kinderen met een andere huidskleur adopteren, alsof dit een onderscheid is om geen genegenheid, een gezin en een thuis te geven aan degenen die het echt nodig hebben, waar ze dan ook vandaan komen…
Dit is het verhaal van Tierra en Patrick Hamm, een stel dat probeerde kinderen te krijgen maar helaas zonder succes; de twee ontmoetten elkaar toen ze nog maar 18 jaar oud waren en ze wisten toen al dat ze een groot gezin wilden: Tierra had tenslotte vijf broers, ze wist wat de term “grote familie” betekende.
Helaas wilde het lot voor Tierra Hamm iets anders: ze kon geen biologische kinderen krijgen en samen met haar man Patrick probeerde ze ook het pad van intra-uteriene inseminatie, zonder enig succes...
Het tweede pad dat het echtpaar Hamm koos, was proberen pleegouders te worden om op zijn minst te proberen een kind te adopteren dat genegenheid en een nieuw gezin nodig had; minder dan een maand nadat ze er allebei in slaagden officieel pleegouder te worden, kregen ze een telefoontje dat hun leven veranderde: er was een 15 maanden oud meisje genaamd Felicity dat een tijdelijk huis nodig had, aangezien de biologische moeder erg jong was en terug naar school moest. Het enige probleem? Het meisje was wit, terwijl de Hamms een zwart stel was: "Zou dat een probleem voor jullie zijn?", had de maatschappelijk werker hen gevraagd; "Dat meisje heeft een gezin nodig, de kleur van haar huid interesseert ons niet!" was de reactie van de Hamms.
Het duurde niet lang of Felicity's biologische moeder gaf de voogdij over haar dochter op, dus werden Tierra en Patrick de adoptieouders van het kleine meisje: "Het was een bitterzoet gevoel, wetende dat een moeder zoveel van haar kind hield, dat ze bereid was een deel van haar leven op te geven. Ik zal haar altijd dankbaar zijn voor wat ze me heeft gegeven en voor haar opoffering!", zei Tierra Hamm.
Na de adoptie-ervaring van de kleine Felicity, ontving het paar twee andere kinderen in huis die hun leven moesten veranderen en een nieuw gezin dat hen liefde kon geven: nu hebben Tierra en Patrick drie niet-biologische kinderen en ze zijn allemaal wit, tegenover degenen die hen nog steeds scheef aankijken terwijl ze buiten het huis of op openbare plaatsen lopen!
Tierra zei: “Onze huidskleur is misschien niet hetzelfde, maar je kunt mij of mijn kinderen niet vertellen dat we geen familie zijn. We leven in een overwegend witte gemeenschap en hebben niet te maken gehad met moeilijkheden of racisme, waar ik zo dankbaar voor ben. Gezinnen hoeven niet perse bij elkaar te passen. Naarmate onze kinderen ouder worden, praten we steeds meer over huidskleur. De kinderen weten dat onze huid anders is, maar dat maakt ze niet uit. Zelfs als we het thema racisme niet hebben behandeld , krijgen we veel blikken, vooral wanneer kinderen "mama en papa" roepen!
Het belangrijkste is dat liefde de boventoon voert in deze familie: de huidskleur "komt misschien niet overeen" zoals sommige mensen zeggen, maar tegenover dit zo pure en diepe gevoel zijn er geen obstakels of verschillen die blijvend zijn. Laten we niet vergeten dat we, ondanks onze individuele verschillen, allemaal mensen zijn die op dezelfde planeet leven en dat we allemaal met dezelfde ervaringen en dezelfde moeilijkheden te maken hebben.
Laten we dat altijd onthouden!
