Zwerfhond raakt gehecht aan een stewardess en wacht elke dag op haar bij de deur van het hotel
Is er iemand die absolute loyaliteit en genegenheid beter kan uiten dan een hond? Waarschijnlijk niet, en daarom is dit ontroerende verhaal dat we je gaan vertellen de zoveelste demonstratie van hoezeer onze viervoeters dan misschien niet kunnen praten, maar zeker de grootste kampioenen zijn als het gaat om gezelschap, onbaatzuchtige liefde, genegenheid, pure en vaste trouw. En als je er altijd al twijfels over hebt gehad, zul je met dit verhaal van gedachten veranderen.
De hoofdrolspeler van dit zeer tedere verhaal heet Olivia Sievers en zij is een Duitse stewardess die veel reist aan boord van vliegtuigen die van over de hele wereld komen en gaan. Heel vaak stoppen haar vluchten in Buenos Aires, in Argentinië, waar Olivia vaak verblijft en er altijd voor kiest om in hetzelfde hotel te overnachten. Daarom ging de stewardess altijd naar dezelfde plaats en merkte op een dag dat er een zwerfhond was die haar herkende en die altijd stopte voor de schuifdeur van het hotel, wachtend op Olivia om te vertrekken of terug te keren...
Telkens als de zwerfhond Olivia zag aankomen, zat hij voor de glazen deur van het hotel, liggend op een kant en zorgde hij ervoor dat hij veel knuffels van de vriendelijke stewardess kreeg: het leek erop dat tussen de twee niet alleen begrip, maar ook genegenheid was, en Olivia kon niet anders dan denken dat die zwerfhond "verliefd" op haar was, elke keer dat ze terugkeerde naar Buenos Aires stond hij daar op haar te wachten.
De Duitse stewardess zei: "Hij wachtte drie maanden op me en kwam elke dag naar het hotel. Ik ontmoette hem voor het eerst in februari, toen zocht ik hem en ontmoette hem in april voor twee dagen en toen kon ik pas in juli een vlucht naar Buenos Aires nemen. Het hotelpersoneel vertelde me dat hij sinds april elke dag kwam om op me te wachten!"
Rubio, zoals de hostess de zwerfhond noemde die haar altijd volgde, wilde hem niet in de steek laten, dus zorgde de vrouw ervoor om contact op te nemen met een lokaal asiel voor dakloze dieren, maar zelfs in dat geval slaagde de hond erin om te ontsnappen en steeds terug te keren naar de schuifdeur van het Argentijnse stadshotel.
Na lang aandringen van de hond zonder op te geven, besloot Olivia uiteindelijk Rubio te adopteren en mee te nemen naar Duitsland. Het is onnodig om eraan toe te voegen dat de Argentijnse hond nu niet langer een zwerfhond is, en ook niet langer alleen; hij heeft een geweldige familie aan de andere kant van de oceaan die van hem houdt, hem genegenheid en glimlachen geeft!
Soms weet het lot zijn kaarten heel goed te spelen, en het verhaal van Olivia, de vriendelijke stewardess, en Rubio de hond, leert ons dat liefde op het eerste gezicht zelfs op mijlen afstand bestaat!
