"Ik kon het geluid van haar stem niet langer verdragen": de woorden van een uitgeputte moeder wakkeren het debat aan
Hoe het moederschap voor ouders een tweesnijdend mes kan zijn, hebben we je in het verleden al verteld: aan de ene kant is het een van de grootste zegeningen die Moeder Natuur de mens heeft gegeven, aan de andere kant is opgroeien, opvoeden en voor een of meer kinderen zorgen nooit gemakkelijk. Er zijn veel moeders die hun toevlucht hebben genomen tot psychotherapie of een uitbarsting op sociale media om hun frustraties en hun fysieke en mentale vermoeidheid te analyseren na een lange dag waarin ze veel van hun tijd hebben opgeofferd om voor hun kinderen te zorgen...
via Suka Nasrallah
Veel van deze hulpkreten worden door mensen met empathie en begrip begroet, terwijl anderen deze uitgeputte moeders er alleen maar van beschuldigen dat ze nalatig zijn jegens hun kinderen en dat ze niet alleen geen moederinstinct hebben, maar ook geen geest van opoffering en berusting. Helaas is de kwestie niet altijd zo eenvoudig. De Britse schrijfster Suka Nasrallah zei in een bericht op Facebook dat het soms heel moeilijk is om drie kinderen op te voeden, en dat het werk van een moeder zo vermoeiend kan zijn dat je het gevoel hebt de kinderen te “haten”.
Dit zijn de door Suka gepubliceerde woorden die internetgebruikers veel aan het denken hebben gezet: '67 keer. Hij riep me 67 keer terwijl ik aan het douchen was. Ik begon halverwege te tellen, om kalm te blijven en niet te schreeuwen, dus het was waarschijnlijk meer dan 67 keer (...) 67 keer hoorde ik hem 'Mamma’ schreeuwen en op de badkamerdeur kloppen, terwijl ik aan het ontspannen was onder de straal heet water en verdronk in mijn tranen, omdat ik het geluid van zijn stem niet meer kon verdragen en niet eens de wil had om hem te antwoorden'.
Alles wat Suka wilde was slechts 10 minuten voor zichzelf, en haar reactie heeft zeker niets te maken met de oneindige liefde die ze voelt voor haar drie kinderen; maar op de rand van een psycho-fysieke instorting staan, is geen gemakkelijke toestand om mee om te gaan voor een moeder die het gevoel heeft dat ze alles heeft opgeofferd, misschien te veel van zichzelf om het gezin draaiende te houden: "Alles wat ik wilde was 10 minuten voor mezelf, maar het was duidelijk teveel gevraagd (...) 67 keer klonk dat woord in mijn oren. Daarom zijn moeders soms zo onstabiel. Daarom blijven we tot laat op, wetende dat we er de volgende ochtend spijt van zullen krijgen. Daarom reageren we slecht. Daarom zijn we zo gevoelig."
Suka's ontroerende getuigenis laat eens te meer zien hoezeer het werk van een moeder helemaal niet gemakkelijk is: het kunnen combineren van opvoeding en werk en persoonlijke ruimtes is een wonderbaarlijke daad die in het dagelijks leven zelden voorkomt. Vaak worden deze drukke en uitgeputte moeders nooit begrepen en worden ze vaak onvermijdelijk bestempeld als egoïstische vrouwen, zonder moederinstinct en wilskracht.
Maar de realiteit is meestal anders.
Als we een moeder kennen die moeite heeft met het combineren van privéleven en persoonlijke ruimtes, laten we ze dan een concrete hand bieden, laten we ze onze nabijheid en ons begrip voelen. Laat ze begrijpen dat ze niet alleen zijn en dat we er altijd zullen zijn om ze te steunen.
