"Ik laat mijn armen nu moe worden, want ze zullen binnenkort leeg zijn": een overdenking voor alle moeders
Moeder zijn kan ongetwijfeld een dankbare baan zijn, maar tegelijkertijd zeer, zeer veeleisend. Voor een vrouw die ernaar verlangt een kind te baren, worden elke inspanning, elke zorg, elke pijn en elke val beschouwd als medailles van moed op de lange reis die leidt naar de geboorte van een kind. Natuurlijk zullen de eerste jaren het moeilijkst zijn, de moeder zal veel tijd naast het kind moeten doorbrengen om het groot te brengen, op te voeden, het aan niets te laten ontbreken...
via Psychology Today
Een fulltime baan die sterke zenuwen, veel geduld en veel opofferingsgezindheid vereist. Na verloop van tijd zullen veel nieuwe moeders de fysieke en psychologische vermoeidheid meer en meer voelen toenemen, de armen zullen pijnlijk zijn voor hoe vaak en hoe lang je het licht van je ogen, je kind, het resultaat van je liefde en je verlangen vast zult houden. Zoals we al zeiden, is moeder zijn, vooral de eerste keer, helemaal niet gemakkelijk, de behoeften en vereisten van je kind zullen talrijk zijn, het zal moeilijk zijn om het evenwicht tussen je privé- en openbare leven te behouden, om door te gaan met het werk dat je deed zonder je kind ooit uit het oog te verliezen.
Soms zullen je armen zo pijnlijk zijn van het zo lang dicht bij je houden van je kind, maar je zult zien dat al die vermoeidheid, dat lijden, je op een dag paradoxaal genoeg zal missen.
Ja, want de dag zal komen dat je kind zal opgroeien, de tijd zal zo snel voorbij gaan dat het lijkt alsof de jaren van je zijn gestolen zonder dat je het hebt gemerkt, de vrucht van je liefde zal door de adolescentie gaan, de volwassenheid, en zal je omhelzing niet langer nodig hebben, of dat jullie moeders het in je armen houden om het te wiegen, te kalmeren, te voeden, in slaap te laten vallen, of gewoon om het dicht naast je te voelen.
De tijd is onherroepelijk, niemand ontkomt eraan, iedereen groeit op, gaat te snel van kindertijd naar volwassenheid, en om de jaren op te merken die onverbiddelijk voorbijgaan, zijn in de eerste plaats de ouders, die het voorheen moeilijk vonden om aan alle behoeften van het kind, een pas geboren kind te voldoen, maar dat ze zich dan met grote nostalgie zullen herinneren en met een paar warme tranen die over de wangen liepen toen de armen zo pijnlijk en moe waren, maar die nu hopeloos leeg zijn.
