In dit dorp wordt de helft van de huizen verhuurd voor vakanties: na de zomer blijft er nog maar één oorspronkelijke bewoner over
Als we in de zomer naar kleine dorpjes aan zee of in de bergen gaan om onze vakantie koel en ontspannend door te brengen, realiseren we ons niet hoeveel we die kleine berg- of badplaats helpen om zijn economie nieuw leven in te blazen, om de inwoners te helpen die het hele jaar wachten op de komst van het toerisme en de zomer om goede zaken te doen die hen de resterende maanden economisch zullen dekken...
via BBC News
Kortom, als we onze vakantie doorbrengen in een klein maar pittoresk dorpje, zijn we wezenlijk goed bezig. Maar wie blijft er na de vakantieperiode in dat dorpje dat schattig en klein is? Zeer weinig mensen, hoogstwaarschijnlijk. Denk maar aan het pittoreske kustplaatsje genaamd Cwm-yr-Eglwys, aan de Welshe kust van Pembrokeshire, dat al enkele jaren een zomerbestemming is voor veel vakantiegangers die in het binnenland wonen. Elk jaar zijn in het warmste seizoen de kleine stranden van Cwm gevuld met buitenlanders, bezoekers of huurders; er zijn zelfs families die een paar oude huizen aan zee hebben gekocht tegen exorbitante prijzen, ze hebben gemoderniseerd en er een paar maanden per jaar verblijven.
Maar met de komst van september loopt het kleine Welshe dorp leeg en blijven er letterlijk nog maar drie mensen over: het echtpaar gevormd door Elizabeth en Harry Broughton, die er sinds 1968 hun intrek namen maar uit Lancashire komen, en Norman Thomas, de enige oorspronkelijke inwoner die nog steeds in Cwm-yr-Eglwys woont en vloeiend Gaelisch spreekt, een autochtone taal die de afgelopen decennia steeds meer is verdrongen door het huidige Brits-Engels.
Norman, de enige oorspronkelijke bewoner die er het hele jaar woont, zei: "Na de zomer zijn er in totaal maar drie huizen bezet en ik ben nog steeds de enige autochtoon. In de winter is alles bijvoorbeeld zo donker en koud, er is bijna niemand. Op straat zou je praktisch met je ogen dicht kunnen rijden, want er rijdt niemand voorbij en niemand steekt de weg over!"
Norman vertelt dat dit jaren geleden niet het geval was in dat dorp; mensen leefden van de landbouw, er waren veel stukken grond, mensen die werk vonden om voor de koeien op hun boerderijen te zorgen en lokale melk en kazen te produceren; aan de andere kant lijkt het erop dat de oudere generatie bijna volledig is verdwenen, terwijl de jongeren de ongerepte plek hebben verlaten en naar de steden zijn verhuisd. Het enige dat overblijft is het lawaai van toeristen en vakantiegangers die in de zomer komen om de appartementen te bezetten die in de meeste gevallen vakantiehuizen zijn geworden. De overige maanden van het jaar staan ze leeg.
Het verhaal van Norman Thomas, de enige oorspronkelijke inwoner van het dorp Cwm-yr-Eglwys, herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om niet te vergeten dat het fenomeen van ontvolking in kleine dorpen meer voorkomt dan het lijkt; misschien is het niet voldoende om daar slechts ongeveer drie maanden per jaar wat economie te brengen, maar om te proberen elke dag van het jaar waarde te geven aan deze vergeten plaatsen!
