Ze plaatst een foto op internet en vindt de verpleegster die 38 jaar eerder haar leven heeft gered
Soms geeft het lot onverwachte momenten met een grote emotionele impact op ons leven; mensen die dachten dat ze elkaar niet meer zouden ontmoeten en elkaar in plaats daarvan na vele jaren weer zien. Velen denken dat dit slechts simpele toevalligheden zijn, maar toch kiezen veel andere mensen ervoor om ze te ervaren als echte tekenen van het lot. Denk aan het ongelooflijke en ontroerende verhaal dat we je vandaag vertellen en vertel ons of een belangrijke rol werd gespeeld door het toeval, of niet...
Dit is het verhaal van Amanda Scarpinati, een vrouw die momenteel in de Verenigde Staten woont en die toen ze heel jong was, met spoed naar het Albany Medical Center werd gebracht voor ernstige brandwonden door een hete stoombevochtiger. Amanda had weinig herinneringen aan haar trage herstel, maar wat ze zich wel herinnerde, was de vriendelijke verpleegster die voor haar had gezorgd. Een detail dat bij haar opkwam toen haar ogen op de omslag van het jaarboek van het Albany Medical Center van 1977 vielen: op de voorpagina stond een foto van haar en de verpleegster wiens naam ze niet kende!
Amanda was vastbesloten om die vrouw 38 jaar later te vinden, koste wat kost: "Ik werd getroost door de foto's te zien van een mooie vrouw, een verpleegster die voor me zorgde. Toen ik ernaar keek, voelde ik haar liefde en haar medeleven."
Het eerste wat de vrouw deed, was de omslag van het jaarboek van 1977 op Facebook publiceren, waarbij ze vrienden en kennissen op internet om hulp vroeg als ze konden achterhalen wie de verpleegster op de voorgrond was; tot Amanda's verbazing antwoordde een vrouw genaamd Susan Berger uiteindelijk dat zij de verpleegster was waar ze al zoveel jaren naar op zoek was...
Twee weken na de onthulling ontmoetten Susan en Amanda elkaar na 38 jaar weer in het Albany Medical Center, de plaats waar het allemaal begon: "Ik weet niet hoeveel verpleegsters het geluk zouden hebben om zoiets te zien gebeuren, of iemand hebben die je je al die tijd herinnert", zei een zeer geëmotioneerde Amanda.
Susan, van haar kant, onthulde aan de vrouw dat ze pas 21 was toen ze de positie van verpleegster in dat ziekenhuis bekleedde, en dat Amanda een van de eerste meisjes was voor wie ze met zoveel genegenheid en zorg had gezorgd: "Ik herinner me Amanda als een heel rustig klein meisje. Als kinderen wakker worden na een operatie, slapen of huilen ze meestal. Maar zij was zo rustig en zelfverzekerd. Ze was geweldig!"
En nu, na zo'n ontroerend verhaal, geloof je in het lot of niet?
