Deze oma moet elke dag als "levend standbeeld" op straat werken om haar 2-jarige kleinzoon te voeden
Grootouders zijn er altijd voor hun kleinkinderen, althans dat is waar men op zou hopen in situaties van vrede en rust binnen de familie. Er zijn grootouders die de plaats van de ouders zelf innemen om verschillende redenen, waaronder het feit dat ze met hun aanwezigheid helpen de kinderen groot te brengen terwijl de moeders of vaders de hele dag aan het werk zijn. In de meest wanhopige gevallen zijn het echter de grootouders die de touwtjes in handen moeten nemen, zonder zelfs maar een andere keus te hebben. Mumun is een oudere vrouw die in Maleisië woont, ze is de grootmoeder van Reihan, een 2-jarig jongetje, en ze zou alles voor hem doen. De vrouw had niet veel keus: Reihan's ouders gingen uit elkaar en lieten hem aan zijn lot over, dus de grootmoeder moest voor zijn toekomst zorgen. Om wat geld te verdienen werkt de vrouw als mimespeler op straat.
via Merdeka
Mumun is niet zeker van haar leeftijd, maar ze is zeker ouder dan 60, en ze weet dat haar kleinzoon Reihan pas 2 jaar oud is en absoluut haar hulp nodig heeft. Het maakt niet uit of het offer groot is, want het is haar plicht als grootmoeder en ze weet dat het het waard zal zijn. Elke ochtend schildert Mumun haar gezicht en lichaam in de kleur zilver en doet ze zich voor als een levend standbeeld voor de blik van voorbijgangers die natuurlijk haar verhaal van armoede en lijden niet kennen. Vóór het uitbreken van de pandemie werkte Mumun als schoonmaakster, maar de komst van Covid-19 verstoorde alle gewoonten en de vrouw moest op zoek naar een baan.
Met een paar munten kocht ze een blikje met de kleur "zilver", om op haar lichaam te gebruiken, om op een standbeeld te lijken en vandaag, om haar kleinzoon te voeden, speelt ze mime op straat. Als ze het geluid hoort van een munt die een voorbijganger voor haar achterlaat, begint ze te bewegen en te zingen met een lieve, zachte stem, om weer onbeweeglijk terug te keren naar een andere positie. Zo gaat haar "werk" de hele dag door. De vrouw verdient tussen de $3 en $5 per dag, net genoeg om melk te kopen voor Reihan en iets te eten. Als het geld niet genoeg is, denkt de grootmoeder er niet twee keer over na om zichzelf een lunch of diner te onthouden: "Het belangrijkste is dat Reihan zijn melk elke dag krijgt", zegt Mumun.
Het is heel triest dat een vrouw van haar leeftijd zich in deze toestand bevindt om te kunnen overleven. Ze verzekert dat het zien van Reihan die gezond is en te eten heeft haar motiveert om verder te gaan en dit inspannende werk elke dag te doen. Zolang hij bij haar is, zal ze er altijd voor zorgen dat hij minstens één bord rijst per dag eet.
We denken aan alle keren dat we met nonchalance langs mensen op straat lopen die een of andere show van dit type aanbieden of gewoon om een aalmoes bedelen: we weten niet wat hun verhaal is, dus we kunnen hun keuzes niet beoordelen. Voor deze oma was het eigenlijk geen echte keuze: ze is er en zal er altijd zijn voor haar kleinzoon.
