Ze kijkt met haar verrekijker naar buiten en ziet het kenteken van een voortvluchtige: de ontvoering van een kind is verijdeld
Onderschat onze oudere vrouwen niet; hoewel velen je zullen vertellen dat ze niet langer "kwiek" zijn zoals ze ooit waren en hun aandacht steeds meer hapert, luister niet naar hen: sommige van onze grootmoeders zijn veel opmerkzamer dan ze lijken, daarom zouden we ze nooit moeten onderschatten. Maak kennis met Barbara Gusse, een oudere vrouw die in Minneapolis woont en die, dankzij haar passie voor vogels kijken, een ontvoering praktisch heeft voorkomen!
Barbara Gusse zat, zoals elke ochtend, met haar trouwe verrekijker voor de veranda van het huis gestationeerd om de vogelsoorten die afwisselend op de takken van de bomen en planten van haar wijk zaten van dichtbij te bewonderen om te proberen close-upfoto's te maken van hen; een passie, die van Barbara, die letterlijk voorzienig was. Juist die ochtend ontving ze een sms op haar mobiele telefoon waarin de buurtbewoners werden gewaarschuwd goed te letten op de auto's die langsreden: een voortvluchtige man had een kind ontvoerd en hij reed in een witte Jeep Grand Cherokee…
Het lot wilde dat Barbara die dag dat model auto had zien parkeren vlakbij de kerk, aan de overkant van de straat waar de vrouw woonde. Om deze reden nam ze onmiddellijk, nadat ze het sms-bericht had ontvangen waarin de bewoners werden gewaarschuwd voor een mogelijke ontvoerder in de buurt, haar verrekijker en controleerde op afstand het kenteken, om te controleren of het correspondeerde: en dat was zo!
Het kenteken was precies dat van de auto waar de politie naar op zoek was, dus het volgende telefoontje dat Barbara maakte was naar de politie van Minneapolis, die snel ter plaatse kwam om het kind te redden van zijn ontvoerder en hem te herenigen met zijn familie.
Het is duidelijk dat de hele gemeenschap in Noord-Minneapolis zich om het lot van dit kind heeft bekommerd, dat veilig en wel naar zijn familie is teruggekeerd, en iedereen juichte het heldhaftige en dappere gebaar van Barbara Gusse toe, ook al zwakt ze het zelf af: “Schat, ik ben geen heldin, ik ben maar een oma…"
Feit is dat als Barbara's verrekijker er niet was geweest, we niet weten hoe dit verhaal zou zijn geëindigd: je was geweldig, Barbara!
