"Ga niet naar de universiteit": een brief van een moeder aan haar kinderen zet aan tot discussie
In het leven moet je doen wat je het liefste wilt doen en niet wat je gedwongen wordt te doen - dit is wat Cathy Brown denkt, een moeder die, na zoveel jaren, heeft begrepen dat de sleutel tot geluk misschien niet ligt in het altijd doen wat "goed lijkt” en in het behalen van hoge cijfers op de universiteit, maar in het volgen van je eigen hartstochtelijke instinct. Het is duidelijk dat elke ouder het beste voor hun kinderen zou wensen, maar er zijn zoveel manieren om geluk en voorspoed te wensen en, voor Cathy, betekent dit dat ze haar kinderen niet zal dwingen om naar de universiteit te gaan. Zelf was ze een meisje dat zich, om haar ouders een plezier te doen, had ingeschreven aan de universiteit; ze haalde altijd de hoogste cijfers en als ze soms een onvoldoende kreeg, kon ze dat niet accepteren: maar was dat echt geluk? Cathy is nu een volwassen vrouw en heeft een zeer betekenisvolle brief aan haar kinderen geschreven, die idealiter gericht is aan alle jonge mensen en alle ouders die het genoegen hebben over deze concepten na te denken.
Om haar gedachten samen te vatten, zouden we de zin kunnen transcriberen, de brief parafraseren, die de ontvangers van de boodschap het meest opviel: "Ga niet naar de universiteit". We moeten erbij zeggen dat Cathy met deze brief het belang van een adequate culturele achtergrond of een opleiding niet wilde onderschatten, maar niet te veel beïnvloed wilde worden door koste wat het kost een diploma te hebben. Als je geen grote passie hebt voor een bepaalde opleiding, is het misschien beter om iets anders te doen. Cathy zegt dat ze zich veel gelukkiger voelt om te weten of haar kinderen in staat waren om het juiste voor zichzelf te doen en niet voor de samenleving: "Ik heb liever dat je een rugzak pakt en naar Siberië lift, of een bedrijf start om natuurlijke zeep te maken, of vrijwilligerswerk gaat doen in Haïti, wat dan ook." Dit alles om te zeggen dat ze al heel trots is op haar kinderen en dat ze niet nog trotser zal zijn als ze voor de universiteit zouden kiezen.
Cathy zegt niet zomaar wat, ze weet hoe het voelt om te leven door alleen te denken "om er het beste uit te halen". Ze heeft drie kinderen en is journalist, maar toen ze jong was, was ze letterlijk “geobsedeerd” door het bereiken van doelen, in wat we zouden kunnen omschrijven als een eeuwige race tegen de klok en tegen iedereen. Uiteraard studeerde ze cum laude af en ze deed het gedeeltelijk om te voldoen aan dat verlangen “van bovenaf”, onbewust opgelegd door haar ouders. Ze wil echter niet dezelfde fout herhalen met haar kinderen en vindt dat ze hen vrijer van deze beperking moet laten. "Het kan me niet schelen of je naar de universiteit gaat of niet", schrijft Cathy provocerend, en vervolgt: "Ik zou graag willen dat je dingen doet die alleen ogenschijnlijk irrationeel zijn, maar gedreven door passie, er zijn een miljoen manieren om jezelf financieel te onderhouden en het maakt niet uit wat anderen denken. Leer spontaniteit te omarmen, te vieren en te waarderen. Dood goede ideeën niet door te veel na te denken."
Nuttig en nuchter advies dus, dat veel twijfelende en onzekere jonge mensen zou kunnen helpen om hun eigen weg te vinden.
