Het doel van een vrouw zou moeten zijn om een gelukkig leven te leiden, niet om een man te verzorgen
Hoe vaak hebben we onszelf ervan overtuigd dat we om een gelukkig en vervuld leven te leiden een zorgzame man moesten vinden, trouwen, een volmaakt gezin stichten, een moeder met gezonde principes en een modelvrouw zijn? Vaak hebben we ons een sprookjesachtige toekomst als deze voorgesteld, maar de werkelijkheid is geen sprookje met een gelukkig einde waar alles altijd goed gaat. Een leven leiden als koppel, van je partner houden, verantwoordelijk zijn voor een gezin is veel meer, en vaak hebben we om dit fragiele evenwicht te bewaren waarschijnlijk het belangrijkste vergeten: onszelf.
via Psychology Today
Precies, want een van de onuitgesproken fundamentele regels voor een veel gelukkiger leven is weten hoe we eerst goed met onszelf kunnen leven, en dan met anderen. Ja, omdat we te vaak vergeten, in het achtergrondgeluid dat het hedendaagse leven is, om te weten hoe we onszelf moeten behagen, en in plaats daarvan doen we niets anders dan aan de noodzaak en behoeften van anderen voldoen.
Om bijvoorbeeld een liefdesleven te hebben met de persoon van wie we denken lief te hebben, hebben we de neiging om te vaak een compromis te sluiten; soms is de mannelijke partner misschien niet de prins op het witte paard uit de sprookjes waar we altijd van hebben gedroomd: egoïstisch, een lapzwans die misschien te veel opgaat in zijn behoeften waardoor je zijn verpleegster, zijn emotionele verzorger wordt.
Dit is de reden waarom een vrouw het volste recht zou hebben om de geneugten van het leven volop te herontdekken, zelfs in de kleine alledaagse dingen, het ware geluk; en deze emotie die ons altijd onbereikbaar lijkt maar zich in plaats daarvan recht onder onze neus bevindt en we niet opmerken, kan gevonden worden door vaker nee te zeggen, ruimte te vinden voor onszelf in plaats van voor anderen.
We zijn niet geboren om iemand te verzorgen, noch om koste wat het kost een compromis te sluiten met onze partner om een sentimentele relatie te behouden waar we om geven; door ons los te maken van deze vooroordelen, worden de deuren geopend naar een nieuwe horizon, een bestemming die we niet gewend waren te zien, zo niet met onze verrekijker, van veraf: geluk begint precies waar ons uithoudingsvermogen eindigt.
