5 gedragingen die we allemaal moeten vermijden als we onze moeders geen pijn willen doen
Er zijn figuren in het leven van ieder van ons die eenvoudigweg onvervangbaar zijn. Je moeder is zeker een van hen. Denk er maar eens over na: met uitzondering van die van een partner, is zij het die erin slaagt ons een authentieke, onvoorwaardelijke, unieke liefde te geven. Dat is geen toeval, want het is de persoon die ons maandenlang in haar baarmoeder heeft gedragen en ons daarna ter wereld heeft gebracht.
Hoewel elke relatie met de moeder in de loop van de tijd op een andere manier kan evolueren, is de band die wordt gecreëerd tussen een moederfiguur en haar kinderen onvervangbaar. Moeders krijgen echter niet altijd alles wat ze verdienen, wat ze zeker aan hun kleintjes hebben gegeven, in de kindertijd en daarna. Daarom is het belangrijk om altijd op de best mogelijke manier aan hen te denken, nooit iets als vanzelfsprekend te beschouwen en vooral het meest ongepaste gedrag te vermijden, gedrag dat onze moeders het diepst kan kwetsen en waar we met je over willen praten.
Laten we beginnen met te zeggen dat de behoefte aan onafhankelijkheid, een natuurlijke drang tegenover het gezin bij elk kind dat opgroeit, nooit mag worden verward met gedrag die ons ertoe brengen onze dierbaren te verwaarlozen. Van een bijna symbiotische band kan een kind - en vervolgens een jongere - overgaan in een bijna totale en schadelijke onverschilligheid jegens de moeder. Laten we duidelijk zijn: we bekritiseren de emancipatie niet, maar het is nuttig om een evenwicht te vinden tussen onafhankelijkheid en familiaire genegenheid. Hoe? Beginnen te vermijden wat we hieronder opsommen om haar hart niet te breken.
1. Je moeder niet bellen
Zoals we al schreven, neigt men ernaar, opgroeiend, afstand te nemen van de moederfiguur ten gunste van het eigen toekomstige leven. Het is volkomen normaal, maar een paar minuten per dag vrijmaken, misschien om haar even te bellen voor een update over ons leven en dat van onze moeder, is een gewoonte die nooit mag worden opgegeven. Het betekent dat je er belang aan hecht, haar niet het gevoel geven dat ze vergeten wordt.
2. Ruzie maken met broers of zussen
Spanningen en rivaliteit in het gezin zijn zeker geen goede zaak. Als enerzijds, in de kinderjaren, ruzie met broers of zussen normaal kan zijn, kan een situatie van voortdurende “oorlog” tussen kinderen van dezelfde moeder alleen degenen schaden die ze ter wereld hebben gebracht. Het is waar: het is vaak niet gemakkelijk en de dynamiek die in het gezin kan worden gecreëerd is talrijk en verschillend, maar proberen te zorgen voor sereniteit is altijd een merkbare inzet die ouders zich rustiger zal laten voelen. Vaders en moeders zouden immers constant moeten werken voor de harmonie en tegen vijandelijkheden, en het is mooi als dat wederzijds is.
3. Terugkomen op gemaakte fouten
Als we een fout maken en we beseffen het, dan houden we er beslist niet van om iemand om ons heen te hebben die ons er constant aan herinnert en ons “straft” voor onze fouten, of ons zelfs uitlacht. Zeker als we te maken hebben met mensen die we kennen. Zoals het goed is dat een moeder het niet doet, mogen kinderen nooit fouten, gebreken of ongepast gedrag benadrukken.
4. Haar adviezen negeren
Het maakt niet uit hoe oud we zijn of hoe oud onze moeder is: ze zal er altijd zijn, klaar om ons het advies te geven dat ze het beste acht, gezien haar ervaring, de ervaring die ze heeft geleefd en de liefde die ze voor ons heeft. Natuurlijk: je kan het niet overal mee eens zijn, maar haar negeren of devalueren, zijn gedragingen die er alleen maar toe bijdragen dat ze zich slechter voelt. Het is immers voldoende om haar wat meer aandacht te schenken, altijd je eigen beslissingsautonomie behoudend, om haar zich belangrijk te laten voelen, zonder haar te kwetsen.
5. Boos op haar worden zonder specifieke reden
Het is altijd heel gemakkelijk om onze woede, angsten en problemen over te brengen op de mensen om ons heen. Zeker als het gaat om bekende figuren, die we als “vanzelfsprekend” beschouwen en met wie we onszelf bijna totaal kunnen openen, bestaat het risico dat ze te eenvoudige doelwitten worden voor onze onvrede. Onze moeder is een van hen, misschien is ze soms wel een van de eerste mensen tot wie we ons richten als er iets mis is. Maar ook zij heeft haar eigen gevoelens en gevoeligheid, laten we dat nooit vergeten.
Degenen die we hierboven hebben genoemd, zijn allemaal veel voorkomende situaties waarin velen van ons zichzelf kunnen spiegelen. Het is duidelijk dat de relatie met een moeder verschilt van gezin tot gezin, van persoon tot persoon. Onthouden hoe belangrijk de persoon is die ons het leven heeft gegeven, is echter altijd fundamenteel.
