Hij wordt in de steek gelaten zodra hij wordt geboren omdat hij te "lelijk" is, nu inspireert hij miljoenen kinderen om hun uiterlijk te accepteren
Weet je wat het Treacher Collins-syndroom is? Dit is een zeldzame aandoening die de ontwikkeling van de botten en weefsels van het gezicht vanaf de geboorte beïnvloedt, inclusief de ogen, oren, jukbeenderen en kaak; voor de buitenwereld lijkt het gezicht van degenen die zijn getroffen door dit syndroom, dat 1 op de 50.000 kinderen kan treffen, sterk misvormd, zo erg zelfs dat het als een "monster" verschijnt voor de minder vooruitziende en intelligente mensen. Maar een ding dat dit syndroom niet beïnvloedt, is de cognitieve ontwikkeling van de persoon, in die zin dat de hoofdrolspeler van dit buitengewone verhaal de perfecte getuige is.
via BBC
Jono Lancaster werd in 1985 geboren met het Treacher Collins-syndroom; de artsen vertelden de biologische moeder dat hij niet zou kunnen lopen en praten, en daarom besloot de vrouw de baby af te staan voor adoptie toen hij nog maar twee dagen oud was. Gelukkig nam Jean, de toekomstige adoptiemoeder, na twee weken de beslissing om hem mee naar huis te nemen en hem op te voeden als haar eigen zoon.
Nu, op 32-jarige leeftijd, is Jono niet genezen van het Treacher Collins-syndroom, maar hij heeft in de loop van de tijd geleerd zijn uiterlijk te accepteren; tot zijn twintigste deed hij niets anders dan spiegels uit de weg gaan en zichzelf haten...
Tegenwoordig heeft Jono een vaste vriendin die hij in de sportschool heeft ontmoet, een gespierde lichaamsbouw waar iedereen jaloers op zou zijn, en hij is een zeer fervent voorstander van bewustmaking van deze zeldzame ziekte; het is daarom geen toeval dat Jono vaak naar scholen en instellingen gaat om zijn ervaringen aan leerlingen en studenten te vertellen.
Door de jaren heen heeft de jongen een lange weg afgelegd richting zijn eigen acceptatie: "Ik heb mijn hele leven positief moeten zijn. Iedereen kijkt naar me en onderschat me, en ik heb altijd moeten bewijzen dat mensen ongelijk hadden [...] Ik ben trots op wie ik ben en wat ik heb bereikt en het Treacher Collins-syndroom heeft me gemaakt tot wie ik nu ben".
Hoewel zijn gezicht niet is veranderd, heeft wat Jono in de loop der jaren heeft geleerd, zijn houding ten opzichte van het leven en zichzelf veranderd: "Ik ben nog steeds een jongen uit West Yorkshire met dezelfde geweldige familie en vrienden (ze waren er altijd voor mij). En ondanks alles heb ik nog steeds hetzelfde gezicht!".
Jono vervolgt: "In plaats van medelijden met mezelf te hebben, geloof ik in mezelf. In plaats van mezelf af te vragen waarom, vind ik het mooi om mezelf te zijn. In plaats van mijn uiterlijk te haten, hou ik er nu van. In plaats van me te verstoppen, kies ik ervoor om mijn gezicht aan de wereld te laten zien, met een buitengewone glimlach en de blauwe ogen die erbij horen. Ik kies ervoor om te leven!”.
En tegen al diegenen in het leven die zelfrespect nodig hebben en zich niet geaccepteerd voelen, antwoordt Jono als volgt: "Geloof in jezelf, wees positief en houd van alles wat je bent en jouw wereld zal ook een betere plek worden!".
