Een verpleegkundige redt het leven van een te vroeg geboren baby door hem dagenlang vast te houden alsof hij de moeder is
Soms schuilt er een echte "held" onder ons, onder minder opvallende en meer "normale" gedaanten, echter bereid om in te grijpen en anderen te helpen zonder poespas maar met voorbeeldige en betekenisvolle acties. Artsen en verpleegkundigen vallen in deze categorie mensen, vastbesloten als ze zijn om zichzelf op te offeren voor het welzijn van anderen.
Het verhaal dat we je gaan vertellen, gaat over een van hen, een man die respect en bewondering verdient omdat hij van zijn werk een echte missie heeft gemaakt, door het leven te redden van een zwakke, hulpeloze en ongelukkige baby.
Zijn naam is José Alberto Oliva en hij is een Cubaanse verpleegkundige die zijn beroep altijd heeft gezien als een unieke kans om goed te doen. Een overtuiging die werd versterkt toen de pandemie van het Coronavirus de hele wereld trof en pijn en leed veroorzaakte. José verliet zijn land en verhuisde naar Algerije om de lokale gezondheidsdiensten te helpen bij het oplossen van de noodsituatie.
Maar toen hij in de provincie Ourgla was, had hij een ervaring die zijn leven veranderde. In de instelling waar hij werkte, werd een baby te vroeg geboren, in de zevende maand van de zwangerschap, die helaas zijn moeder verloor door Covid-19. Helaas heeft de pasgeborene ook zelf het virus opgelopen, waardoor zijn situatie niet eenvoudig leek.
Het leven van deze kleine jongen redden was een echte uitdaging, die José met moed besloot het hoofd te bieden, zonder ook maar een minuut te twijfelen. De hulp die deze moedige verpleegkundige aan de baby gaf, was heel bijzonder, omdat hij alle moederwarmte gaf die de pasgeborene helaas te vroeg moest missen. José heeft de zogenaamde "kangoeroe-therapie" of "pouch-therapie" toegepast, een techniek waarbij de baby direct in contact komt met de huid van de ouder om zijn vitale functies te stimuleren en voor natuurlijke warmte te zorgen, alsof de baby in een couveuse zit.
Gedurende 15 dagen week de verpleegkundige nooit van de zijde van de baby, en het huid-op-huidcontact met hem loonde, aangezien de baby beetje bij beetje herstelde van het trauma van de geboorte en begon aan te komen, elke dag ging het beter totdat hij negatief testte op het Coronavirus en naar huis terugkeerde naar zijn familie. De nabijheid van José heeft hem echter ongetwijfeld tot een volwaardig lid van de familie gemaakt, evenals een held. Dit kind heeft het gered dankzij hem die met zijn lichaam dicht bij hem bleef, hem heeft gestimuleerd om te herstellen en het leven moedig onder ogen te zien. Te midden van zoveel pijn is het soms heel goed om dit soort verhalen te lezen!
