"Het kan me niet schelen wat mensen denken": de moeder verdedigt de tatoeage van haar dochter die is opgedragen aan haar overleden vader
Als we een geliefde verliezen, klampen we ons met de tijd aan zijn geheugen vast met voorwerpen die hem toebehoorden, foto's, plaatsen, smaken, geuren, sensaties; de afwezigheid wekt bij ons zo'n reactie op dat we nooit definitief afscheid van die persoon zouden willen nemen, dus proberen we op alle mogelijke manieren zijn geheugen nieuw leven in te blazen. Een alternatieve manier om de gedachte aan een van onze overledenen te wijden, is door een kleine symbolische tatoeage op de huid te laten zetten.
via Inside Edition
Niet iedereen accepteert echter vrijwillig het tatoeëren van symbolen, woorden of afbeeldingen op de huid die doen denken aan een geliefde die is overleden; Diana Register weet er alles van, die in 2018 uithaalde naar degenen die kritiek hadden geuit op de keuze van haar dochter Kaitlyn, 15 jaar, om een tatoeage te laten zetten ter nagedachtenis aan haar vader, een politieagent die stierf als gevolg van een agressieve alvleesklierkanker.
Aanvankelijk was Diana tegen de keuze van haar dochter om een tatoeage te laten zetten ter nagedachtenis aan haar vader: "Wat was de reden? Wat wilde ze? Probeerde ze indruk te maken op haar vrienden? Volgde ze gewoon een trend?" Ze dacht hetzelfde over haar jongste dochter Savannah, die de Romeinse cijfers I IV IX op haar voet wilde laten tatoeëren (1-4-9 was het badgenummer van haar vader).
Maar toen, na lang nadenken, kreeg Diana een openbaring: "Weet je, na zijn moedige strijd tegen de ziekte werd zijn badge-nummer synoniem voor kracht, moed en hoop. Dat is wat het voor mij betekent, en uiteraard ook wat het voor mijn kinderen betekent. "
Uiteindelijk kreeg Kaitlyn haar tatoeage die ze opdroeg aan haar dappere vader, erg vergelijkbaar met die van haar zus Savannah: aan de zijkant van de voet, de drie Romeinse cijfers die doen denken aan de badge van hun vader die stierf aan alvleesklierkanker. Moeder Diana's woorden erover zijn uiteindelijk bijzonder verhelderend: "Toen Kaitlyn en haar zus besloten een tatoeage te laten zetten om de strijd te respecteren en hun gevallen held te eren, kon ik er op geen enkele manier iets tegenin brengen. Nog geen seconde."
"Dus ja, ik heb mijn 15-jarige dochter een tatoeage laten zetten en ze kunnen het laten zien zoals ze willen. Ze hebben het verdiend."
Een tatoeage ter ere van een geliefde die er niet meer is, is niet per se een daad van uiterlijk vertoon of mode, maar een manier om elke dag de herinnering te eren van een echt speciaal persoon die een diepe stempel heeft gedrukt op het leven van zijn of haar buitengewone dochters.
