Tijdens de mis komt een hond de kerk binnen: de priester jaagt hem niet weg maar begint met hem te spelen
Er is een populair gezegde dat luidt "zo gelukkig zijn als een hond in de kerk". Het is duidelijk dat de betekenis opzettelijk ironisch is. De arme dieren werden in feite sinds de oudheid op plaatsen van aanbidding niet gewaardeerd, en werden vaak weggejaagd.
Het kan in feite gebeuren dat sommige priesters het binnendringen van een dier niet tolereren dat misschien als vies wordt beschouwd en voor onrust zorgt in heilige en liturgische contexten. Gelukkig herinneren sommigen van hen zich echter van tijd tot tijd dat tolerantie en acceptatie fundamentele deugden zijn van de christelijke religieuze boodschap, net zoals de priester waarover we je gaan vertellen dat deed.
via Paroquia Nossa Senhora dos Dores
Wat er gebeurde in de kerk van de Nossa Senhora das Dores, in Brazilië, werd vastgelegd in een video die viral ging. Tijdens een normale religieuze dienst baant een hond zich tussen de kerkbanken en de gelovigen. Na even hier en daar te hebben gehuppeld, aan wat bloemen te hebben geknabbeld, liep hij stilletjes naar het altaar. Hier besloot de priester, don José Geraldo Sobreira, echter niet om hem weg te jagen, maar hem te verwelkomen zoals hij verdiende.
De priester reageerde op de levendigheid van de hond door met hem te spelen omdat hij liefdevol aan zijn toga trok. De tederheid en vriendelijkheid van de gelovige man waren echt prijzenswaardig. In plaats van het als een onbeduidende onverwachte gebeurtenis te beschouwen, reageerde hij met ironie en vreugde en toonde hij zich vriendelijk tegenover de viervoeter.
De eigenaar van de hond werd kort daarna opgespoord. Het was een oudere man met de ziekte van Alzheimer die hem uren eerder was kwijtgeraakt. Normaal gesproken zijn dieren niet toegestaan in de kerk omdat ze onrust of vuil kunnen veroorzaken, maar decorum en menselijkheid zijn verschillende kwesties.
Degenen die in Gods welwillendheid geloven, moeten hun bestaan transformeren in de tastbare manifestatie van die liefde. Dit vertaalt zich in respect voor elk schepsel, want het vieren van het leven is een krachtige daad van geloof die veel meer waarde heeft dan het netjes houden van vier muren.
