"Aan mijn schoonmoeder: ik had het mis": de ontroerende brief van een schoondochter over de dood van de oma van haar kinderen
Heel vaak is binnen een gezin de figuur van de schoonmoeder altijd erg aanwezig, maar tegelijkertijd ook belangrijk; een schoonmoeder kan namelijk een zeer belangrijke rol spelen in de opvoeding van haar kleinkinderen, een rol die zodanig is dat er vaak geen gebrek is aan gekibbel met haar schoondochters. In de loop van de tijd ontwikkelen veel van deze moeders een soort "haat" jegens hun schoonmoeder en hun inmenging, terwijl anderen hun belang te laat beseffen.
via The Epoch Times
Tina Plantamura, een succesvolle Amerikaanse schrijfster en journaliste, publiceerde een brief in de Huffington Post gewijd aan haar schoonmoeder die kort geleden is overleden. Hoewel Tina toen ze nog leefde een zeer sterke wrok jegens haar voelde over hoe ze haar kinderen opvoedde en ”verwende", voelt de schrijfster nu dat er iets is veranderd ten opzichte van haar schoonmoeder dat ze eerst niet kon begrijpen of bevatten.
In haar brief aan haar schoonmoeder staat het volgende: "Wat heb ik gevochten om je respect en waardering te tonen terwijl ik probeerde ervoor te zorgen dat je mijn kinderen niet verpestte. Ik dacht dat je ze in "egoïstische dwergen" zou veranderen door ze alles te geven wat ze wilden. Ik dacht dat ze nooit geleerd zouden hebben te wachten, op hun beurt te wachten, te delen, omdat je hun wensen vervulde zodra ze hun mond opendeden. Ik vond het erg dat je de beste, duurste cadeaus kocht voor hun verjaardagen of kerst. Hoe zou ik met jou kunnen concurreren? Hoe denk je dat het voelt om te weten dat de mooiste geschenken, die ze het leukst vinden, niet van hun ouders zullen komen?
Ik heb me lang afgevraagd waarom je deze dingen deed en hoe ik je had kunnen afremmen. Ik weet dat grootmoeders geacht worden "de kinderen te verwennen" en ze dan naar huis te sturen, maar jij was... absurd. Totdat je overleed. In die jaren dat ik wilde dat je ermee ophield ze te verwennen, had ik nooit gedacht hoeveel je van ze hield. Zozeer zelfs dat je het op alle mogelijke manieren hebt laten zien. Jouw eten. De cadeaus. De snoep. Jouw aanwezigheid.
Het heeft geen zin om spijt te hebben, maar ik denk er vaak aan dat ik alles verkeerd heb begrepen. Ik had het zo mis over jouw vrijgevigheid. Mijn kinderen, nu tieners, missen je heel erg. En ze missen jouw geschenken of geld niet. Ze missen jou.
Hoe meer ik wil dat je terugkomt, hoe meer ik me realiseer dat je ons op de een of andere manier nooit hebt verlaten.
En ik hoop dat je het nog een miljoen keer kunt doen."
