Hij bouwt een comfortabel "fietsbed" voor zijn hond: de uitdrukking van het dier beloont hem van elke inspanning
Er zijn mensen die, voor hun trouwe viervoeters, echt alles zouden doen. De wederzijdse genegenheid die een mens en een hond kunnen voelen is een uniek en speciaal gevoel, en bestaat uit vertrouwen, onvoorwaardelijke liefde, loyaliteit en nabijheid: eigenschappen die we soms zelfs onder ons mensen niet weten te uiten.
Als je het niet helemaal gelooft, zal de foto die we je presenteren die op internet is verschenen, je aan het denken zetten. Een foto die het geluk van een hond perfect weergeeft met zijn oudere eigenaar. Om hem gelukkig te maken heeft de man een heel speciaal fietsbed voor hem gemaakt!
via Luiggi Mar Alacron/Facebook
Op het eerste gezicht weten we zeker dat elke hond die graag met zijn menselijke vrienden wandelt er een zou willen hebben: een "matras" die speciaal is gemaakt om met de fiets rond te rijden terwijl hij overal naartoe wordt vervoerd. Dit is precies wat Oscar, een Argentijn, voor Bobby heeft gemaakt, zijn lieve hond, die op zijn zachtst gezegd een onbetaalbare uitdrukking van gelukzaligheid op zijn snuit had.
Natuurlijk is het "hondenbed" voor honden, ontworpen en gebouwd door deze man, niet het beste qua veiligheid. Het is goed om te onthouden dat het vervoeren van een dier op deze manier, vooral op de voorkant van de fiets, behoorlijk riskant kan zijn. Uit liefde voor onze trouwe viervoeters zouden we dit en meer doen, en we zijn er zeker van dat Oscar precies met deze intentie heeft gehandeld.
Door een groot stuk schuimrubber en een mand aan zijn fiets te bevestigen, wist deze man Bobby echt te laten stralen: zijn dromerige blik terwijl hij rijdend van de wind geniet, zegt meer dan duizend woorden. Met weinig heeft zijn menselijke vriend veel gedaan.
De scène bleef niet onopgemerkt en trok de aandacht van veel buren, die hem bezorgd vroegen of hij Bobby droeg omdat hij ziek was. “Nee - antwoordde Oscar - hij wilde gewoon een comfortabel ritje maken en ik stelde hem tevreden.” Hier is niets meer aan toe te voegen, toch?
