Een verlaten hond wachtte dagenlang op de terugkeer van haar familie, ineengedoken op een deken
Hoewel er over de hele wereld al lang een sterk bewustzijn is over dit probleem, blijft dat van in de steek gelaten dieren een ernstig en actueel probleem.
We lezen vaak over verhalen die ons vertellen over zulke episodes, wrede en harteloze gebaren die niemand ooit zou mogen maken. Een hond kan namelijk zo gehecht raken aan zijn menselijke familie op zo'n prachtige en onvoorwaardelijke manier, dat hem veroordelen tot gevaren, eenzaamheid en verdriet op zijn zachtst gezegd egoïstisch en wreed is. Helaas was dit ook het lot van Camilla, de hoofdrolspeelster van ons verhaal. Een triest verhaal, maar dat gelukkig voor haar goed afliep.
via Dallas DogRRR
De “redenen” die mensen ertoe aanzetten om een hond in de steek te laten, kunnen verschillend zijn: er is echter nooit een geldige rechtvaardiging, aangezien er veel veilige en menselijke manieren zijn als je je trouwe viervoeter niet meer wilt. In het geval van Camilla hielden haar eigenaren eigenlijk nooit echt van haar. De omstandigheden waarin ze werd gehouden waren niet de beste en, ter gelegenheid van de verhuizing van haar eigenaren, begon voor de hond een ervaring dat geen hond ooit zou mogen beleven.
Te midden van bergen rommel en afval, zonder voedsel of water, werd de arme hond op straat achtergelaten, recht voor het huis waar de eigenaren voor de verhuizing woonden. Het enige wat ze hadden achtergelaten om te schuilen was haar deken. De episode vond plaats ter gelegenheid van oudejaarsavond, een moment dat zeker niet gemakkelijk is voor honden, bang voor de harde geluiden van vuurwerk en waarin ze het comfort van hun familie nodig hebben.
Camilla, bang en alleen, bleef op haar deken liggen en wachtte trouw op haar eigenaars tot ze terug zouden keren. Dit is echter nooit gebeurd. Gelukkig werd de scène opgemerkt door de lokale bevolking en Marina Tarashevska, die werkt bij een lokale organisatie die zich inzet voor het redden van verlaten dieren, de Dallas DogRRR.
Camilla meenemen was echter niet eenvoudig. Het arme dier was terughoudend om weg te gaan zonder haar voormalige familie weer te zien, en zou waarschijnlijk lang hebben gewacht. Samen met haar collega Patti Dawson wist Maria de hond echter te overtuigen haar te volgen. Opgerold in de deken, bevend van de kou, de angst en de vochtigheid, was Camilla ervan overtuigd dat het tijd was om daar weg te gaan.
De lieve hond had ook nekblessures, die volgens de dierenarts die haar onderzocht, het gevolg konden zijn van een gevecht met een andere hond. Haar vertrouwen in mensen keert langzaam terug, ondanks de slechte ervaring. Nu is de hond in een instelling waar ze de genegenheid en zorg krijgt die ze verdient, wachtend tot ze een definitief gezin zal vinden. Het enige dat overblijft, is te hopen dat steeds minder weerloze dieren dergelijke situaties zullen kunnen meemaken en dat voor Camilla snel een nieuw leven kan beginnen.
