Een weduwnaar verliest zijn baan als gevolg van de pandemie en moet op straat slapen met zijn 10-jarige zoon
In een moeilijke tijd als die we door Coronavirus doormaken, zijn mensen in veel delen van de wereld gedwongen thuis te blijven en niet de deur uit te gaan, behalve in gevallen van absolute noodzaak. Er zijn echter mensen die niet thuis kunnen blijven, simpelweg omdat ze geen huis hebben, of ze zijn het kwijtgeraakt vanwege de economische moeilijkheden waarin ze zich bevonden.
En de economische moeilijkheden staan op dit moment steeds vaker op de agenda, veel mensen hebben hun baan verloren en helaas ook een dak om onder te schuilen. Net als de metselaar en elektricien waarover we je vertellen, een weduwnaar die met zijn 10-jarige zoon op straat moest slapen.
via Meganoticias
Het verhaal is er een die iedereen weet te emotioneren en projecteren je in de harde realiteit van veel mensen die met weinig leven en ondanks alles proberen door te gaan. We bevinden ons in Buenos Aires, in Argentinië, waar Daniel, een 54-jarige weduwnaar, zijn baan verloor bij het uitbreken van de pandemie.
Samen met zijn 10-jarige zoon Lautaro werd hij daarom gedwongen op straat, op het Plaza Congreso, te slapen, niet zonder talloze dagelijkse ongemakken. Daniel en zijn zoon hebben niets anders dan de kleding die ze dragen. Alsof hun toestand nog niet kritiek genoeg was, stalen een aantal dieven een rugzak met de weinige benodigdheden die ze hadden. Gelukkig kwam hun verhaal onder de aandacht van de media, die het bewustzijn vergrootte over de omstandigheden waarin zij en vele andere minderbedeelden leven.
Sinds Daniel en Lautaro bekend zijn geworden om hun trieste verhaal, is er aan de vrijgevigheid van veel mensen die hebben meegeholpen, geen gebrek. Boodschappen, kleding, artikelen voor persoonlijke hygiëne: de ontvangen donaties hebben de man geraakt, getroffen door zoveel vrijgevigheid op zo'n moeilijk moment voor iedereen.
Er was ook geen gebrek aan mensen die de man de kans boden om voor hen te werken, en er waren zelfs mensen die hun eigendom beschikbaar stelden om te wonen. Met de ontvangen hulp zullen Daniel en Lautaro naar alle waarschijnlijkheid onderdak kunnen vinden en dit vreselijke moment op een veel veiligere manier kunnen beleven.
Dit verhaal - vergelijkbaar met dat van veel andere mensen die in deze periode echt het risico lopen het niet te redden - doet ons veel nadenken over de noodzaak om degenen die lijden nooit in de steek te laten. Juist uit de ergste ervaringen kunnen en moeten we immers de grootste en meest betekenisvolle lessen leren.
