De keurmeester vraagt een autistisch meisje om haar knuffeldier te laten deelnemen aan de hondenwedstrijd, alsof het een echte hond is
Het staat buiten kijf dat als we voor een prachtige scène van menselijkheid en vriendelijkheid staan, dit een zeldzame gebeurtenis is die ons positief kan verrassen en ons hart kan verwarmen, alsof we - helaas - steeds meer gewend raken aan negativiteit en egoïsme. En het maakt niet uit of dit gebeurt door eenvoudige en schijnbaar voor de hand liggende gebaren: het blijven episodes om te onthouden en te prijzen, omdat ze ons het vertrouwen in mensen teruggeven.
Het meisje met autisme en de keurmeester van een hondenwedstrijd waarover we het hieronder hebben, zijn de hoofdrolspelers van een tedere scène, leuk en inclusief tegelijk.
Het gebeurde allemaal tijdens een schoonheidswedstrijd voor honden van de American Kennel Club (AKC), waarbij een keurmeester, gekleed in roze kleding, een meisje zag dat aan de zijlijn de show volgde met een knuffeldier.
Het meisje, dat lijdt aan autisme, had nooit verwacht dat de man, tegenover iedereen, haar zou benaderen en haar knuffeldier zou bekijken alsof het een van de andere viervoeters in de race was. Door te doen alsof het een echte hond was, keek de keurmeester niet alleen zorgvuldig naar het knuffeldier, maar nodigde hij het meisje ook uit om mee te wandelen in de tentoonstellingsruimte.
En het kleine meisje kon niet gelukkiger zijn met deze ongeplande onverwachte gebeurtenis. Alleen al bij de gedachte dat haar geliefde hondje net als de anderen in de race was, deed haar gezicht oplichten en het tafereel met de keurmeester - afgesloten met een tedere omhelzing tussen de twee - was werkelijk uniek.
Deze in het roze geklede man heeft laten zien dat er weinig voor nodig is om iemand gelukkig te maken en de dag mooier te maken, juist omdat het onverwacht is. Empathie en menselijkheid zijn immers gevoelens die binnen ieders bereik liggen en het kost niets om er waar mogelijk goed gebruik van te maken.
